Sabaton toert door Europa met The Tour To End All Tours, genoemd naar het album The War To End All Wars. Er is niks profetisch aan de naam van de tour. Na deze volgen er vast nog vele. En maar goed ook, want deze band heeft hard gewerkt om te staan waar ze nu staan en ze verdienen het succes dat ze toebedeeld krijgen. Op deze tournee bracht Sabaton twee supports mee: Lordi en Babymetal.
Lordi won het Songfestival voor Finland in 2006 met Hard Rock Hallelujah en in Antwerpen speelden ze op de avond dat de Duitse heavymetalband Lord Of The Lost dat Finse succes nog eens probeerde over te doen. Hun Blood & Glitter eindigde evenwel roemloos als laatste. Het blijft bij het Eurovisiesongfestival wachten op een nieuwe Lordi.
De ‘oude’ Lordi had moeite om in 2006 het Eurosong-succes te verzilveren naar een internationale carrière. Heel wat metalheads keken meewarig naar dat Eurosong-circus en haalden de schouders op. De album- en ticketverkoop was niet waar managers en platenbonzen op gerekend hadden en de band geraakte een beetje in de problemen, maar bleef toch overeind. Toch is deze band live best leuk en is hun hardrock bij momenten best catchy, als je voorbij de over-the-top-verkleedparty als monsters kijkt. Frontman Mr Lordi had zelfs een paar woorden/zinnen Nederlands geleerd om het Belgische publiek te plezieren.
Met de set met de helft oud werk als Would You Love A Monsterman? en Who’s Your Daddy? en de helft songs uit het recente album Screem Writers Guild oogstte Lordi makkelijk een enthousiast applaus en vuisten in de lucht op het middenplein. De applausmeter ging serieus de hoogte in toen de set werd afgesloten met Hard Rock Hallelujah. Net als veel mensen in het publiek zijn we blij dat we Lordi eindelijk eens live gezien hebben en willen we ons Eurosong-vooroordeel in de positieve zin bijsturen. Lordi is misschien geen superband met een lange reeks fantastische songs, maar voor een leuke avond zorgen ze wel.
Babymetal was tussen Lordi en Sabaton in de vreemde eend in de bijt. Deze Japanse metal-, zang- en dansgroep wordt al eens aangekondigd als de toekomst van de metal, omdat ze heel wat jonge en vooral veel Aziatische fans naar het metalgenre hebben kunnen lokken.
Het concept lijkt uit een marketing-presentatie te komen: een anonieme, gemaskerde begeleidingsband, die heel catchy en melodieuze mix van verschillende metalgenres brengt en dan drie frontpersonages die vasthouden aan een thema. Een beetje een copy-paste van Ghost en Powerwolf? Live draait alles rond het synchroon dansen van de zingende frontdames in een spectaculaire lichtshow. Aanvoerster Su-metal had net als Mr Lordi enkele woorden in het Nederlands ingestudeerd en ook zij kreeg daarvoor applaus.
In de lyrics moet je geen grote of zware thema’s verwachten. Eén van de nummers in Antwerpen was Gimme Chocolate!. Don’t mess with Japanese girls and their chocolate is een boodschap die we zullen onthouden. Of ze ook geproefd hebben van de wereldwijd geroemde Belgische chocolade hebben ze niet verteld.
Babymetal wordt vaak weggezet als de metal-variant van K-pop of K3, maar wat als het hen nou eens lukt om een jong publiek te lokken en dat die tieners daarna alsnog Slayer, Pestilence en Epica ontdekken? Hoe mooi zou dat wel niet zijn? Wij schrijven dit leuke trio niet meteen af, maar vermoeden dat hun show beter overkomt in een grote club als de 013 ( dan op een zomerfestival of als support van Sabaton. In Belgiê reageerde het middenplein van het Sportpaleis beleefd enthousiast, zo zijn die Belgen nu eenmaal, maar aan de merch-stand gingen de shirts van Babymetal in veel minder grote aantallen over de toonbank dan die van Sabaton of Lordi.
De huidige Europese tournee brengt Sabaton naar 21 steden in 14 landen. Voor de Zweden is het hun grootste en meest spectaculaire show tot dusver in de grootste arena’s van Europa, en daar komen vele decor-stukken, een reeks acteurs en een paar kledingwissels aan te pas. Op het podium stonden uitkijktorens van waarop de gitaristen konden soleren, het drumstel zat in een tank met een lange kanonsloop en de rand van het podium was uitgerust met zandzakken en prikkeldraad. Al dat ‘gedoe’ haalt al eens de vaart uit het concert, maar we gunnen het de band dat ze deze productie voor elkaar krijgen. Bij twee rustige nummers begon het zeep te sneeuwen, er werd een piano in de fik gezet, er was een leuk stukje met een gaskanon en gasmaskers voor de band en de eerste rijen en er was vooral heel veel rook en vuur. De gasprijzen zijn duidelijk opnieuw gezakt naar een betaalbaar niveau.
Sabaton werd al opgericht in 1999 en de band mag dus volgend jaar zijn 25-jarige bestaan vieren. Dat is best lang voor een metalband en heel wat fans zijn al benieuwd hoe de Zweden dat zullen vieren. Van de oorspronkelijke band zijn nog Joakim Brodén (zanger) en Pär Sundström (basgitaar) aan boord. Joakim en Pär blijven het herhalen: België was het eerste land buiten Zweden waar Sabaton succes oogstte en daarom heeft dat landje een speciaal plaatsje in het hart van de band.
De relatie tussen Sabaton en België leest als een Disney-sprookje: in 2006 stond Sabaton in de kleine Biebob als support van DragonForce en nog maar een jaar later stonden ze al op het grote Graspop. Op de middag als openingsband in één van de tenten, maar toch maar mooi op Graspop. Vandaar ging het in grofweg 15 jaar crescendo naar headliner op Graspop en in het grote Sportpaleis, met bijna elk jaar een passage in België. Ze speelden daar uiteraard ook op andere festivals en in andere zalen, maar Sabaton houdt van tradities en dat zijn dan voor België Antwerpen en Graspop.
Voor wie Sabaton al even niet meer live gezien heeft: de vroegere intro met het integraal spelen van The Final Countdown van Europe, dat doen ze niet meer. In de plaats kregen we in het Sportpaleis de gesproken intro van Sun Tzu Says. Het eerste nummer was het oudje Ghost Divison en ook het nog oudere Into The Fire zat nog vooraan in de set. Joakim vertelde dat ze bij Sabaton onderzoek doen naar wat de fans live willen horen en dat zijn de snellere tracks en de oudere tracks. Daar was dan toch weinig van te merken in de set in Antwerpen, met vooral recent werk, van het album The War To End All Wars en van een reeks nog recentere EP’s, en best wel wat ‘trage’ nummers. Heel leuk was de Motörhead-cover 1916. De synth-partijen kwamen opnieuw ‘uit een doosje’ en hier en daar stelde zich iemand de vraag of de andere muziek wel 100% live gespeeld werd, maar kan je een band verwijten dat ze hun publiek waar voor hun geld willen geven?
Sabaton schreef al heel wat nummers met een rechtstreekse of onrechtstreekse verwijzing naar oorlogen in België, meer dan over veldslagen in bijvoorbeeld Nederland, maar voor deze tournee stond geen van die Belgische tracks op de vaste setlist. Race To The Sea, over het onder water zetten van de IJzervlakte in WO I zodat het laatste stukje België niet kon veroverd worden door de Duitsers, werd speciaal voor Antwerpen toegevoegd aan de set. De fans schreeuwden – naar goede traditie – tussen de songs door om Swedish Pagans en werden met dat nummer beloond in de bisronde, naast To Hell & Back en de Sabaton signature song Primo Victoria.
De hanekam van Joakim wordt elk jaar wat dunner, maar voorts zit er nog niet veel sleet op de formule van Sabaton. Over elk nieuw album van de Zweden kan je zeggen dat het een kopie is van het vorige, maar de lijst met aan te snijden onderwerpen zal nooit volledig afgevinkt zijn.