De Zweden van Sabaton mogen gerust gerekend worden als een hardwerkende band en wisten zich op de ladder van de line-up festivals omhoog te werken tot volwaardige headliners. Het harde werken en het karakteristieke geluid van de band heeft hen geen windeieren gelegd. En op The War To End All Wars hoef je dus ook, muzikaal, niet echt een verrassend ander geluid verwachten. Sabaton doet waar het goed in is en grossiert ook op dit album (zeker op de history editie) in muzikale documentaires waarin de, soms vergeten, verhalen uit de eerste wereldoorlog een podium krijgen.
In opener Sarajevo komt de albumtitel terug en dat is bijna de helft van de tekst. De moord op Franz Ferdinand in Sarajevo staat centraal om het thema in te luiden. One shot was enough to start the war is de boodschap in een opzwepend muzikaal decor. De gitaarsolo die de compositie snijdt past ergens niet in het hele plaatje, maar is wel welkom.
Groepen die een rol speelden in de eerste wereldoorlog krijgen een plaats in Stormtroopers. Het karakteristieke Sabatongeluid is hier uptempo en kan gezien worden als opzwepende powermetal. Zoals eerder weet Sabaton een stukje koorzang hier te verwerken in de compositie waardoor het geheel op de een of andere manier iets ‘persoonlijks’ krijgt. De gitaarmelodie is duidelijk aanwezig, maar niet overheersend; zie het meer als de basis van de compositie die uiterst toegankelijk. Een andere groep is de Hellfighters, dat opgedragen is aan het befaamde 369e regiment dat voornamelijk bestond uit soldaten uit Afro-Amerika en Puerto Rico. De derde groep die ik benoem zijn de soldaten die op 13 december 1916 het leven lieten op White Friday. Op het ijskoude slagveld lieten velen het leven en werden begraven onder de sneeuw. In een licht electronische basis worden de, soms nooit gevonden lichamen, de laatste eer bezongen. Opvallend en leuk is het geluid van de hi-hat die ondersteunt.
Dreadnought dat zich ergens op de Noordzee afspeelt heeft een zwaarder karakter en hier is de gitaarmelodie subtieler neergezet en beweegt zich opvallend door de basis heen met een enigszins apart riffgeluid.
Wanneer we het over de individuele mens gaan hebben, die voor velen onbekend zullen zijn, komen we zeker bij The Unkillable Soldier, Sir Adrian Carton De Wiart, die bleef vechten hoewel hij door een veelvoud aan kogels was doorboord. De compositie start met een vorm van krijgsgezang en heeft een lekker tempo in zich. Het refrein is voorspelbaar, maar oh zo pakkend. Zeker de kracht van Sabaton die hiermee live zijn voordeel doet. Bij een oorlog denken we ongetwijfeld goed bedoeld en onnadenkend over mannen. Het verhaal over Milunka Savic uit Servië wordt bezongen in Lady Of The Dark. We nam de plaats van haar broer inaan het front en werd, verkleed als man, één van de meest heldhaftige soldaten uit de oorlog. Lady Of The Dark is zo’n pareltje van een muzikale documentaire die het vertellen waard is in een aantrekkelijk geluid.
Christmas Truce is al eerder, vergezeld van een schitterende video (twee zelfs), uitgebracht als single. Een mooi document over kerstavond waarop soldaten van beide kampen besluiten om de wapens neer te leggen. Een moment van verzoening in een ijskoude setting eind December 1914. Een moment om weer ‘broeders’ te zijn. Die boodschap geeft Sabaton op een duidelijke en mooie manier. De afsluiter Versailles is een soort van krijgslied geworden (niet bijzonder voor Sabaton zou je zeggen, maar voor mij is het toch een beetje een ander soort krijgslied geworden) met mooie klassieke elementen. De albumtitel komt ook, net als in opener Sarajevo, terug. Toen een verademing voor velen. Bij nader inzien misschien ook wel de kiem voor de tweede wereldoorlog. Muzikaal gezien is het goed in elkaar gezet en is de cirkel rond op het album.
Het tiende album van Sabaton is een album waar menig liefhebber van Sabaton ongelimiteerd van kan genieten. Een album waarbij sommigen het wel gezien en gehoord zullen hebben. Objectief gezien zijn de elf nieuwe composities consistent aan het geluid van de band, laten ze een herkenbaar geluid horen en is Sabaton trouw aan het eigen geluid en aan de hoeveelheid fans die zich gaandeweg steeds uitbreidt. Goed gedaan dus van deze Zweedse sympathieke en hardwerkende band. Ze verdienen de grote podia en de aandacht.