Saffire – From Ashes To Fire

In 2006 werd Saffire opgericht in Gothenburg door Victor Olsson en Dino Zuzic die samen in een funkrockband speelden maar eens wat zwaarder en anders wilden maken. Al snel voegden Magnus Carlsson, Anton Roos en zanger Tobias Jansson zich bij de band. De debuutcd From Ashes To Fire, dat gemixt werd door Fredrik Nordström en Henrik Udd, komt dan eindelijk half mei op de markt. Saffire zegt geïnspireerd te worden door de rock uit de jaren zeventig en tachtig en door metalbands zoals Rainbow, Dio en Van Halen. Dat komt in de dertien nummers wel naar voren.
De nummers ademen een sfeer van prettige rockmuziek dat toegankelijk klinkt en vaart en melodie heeft. Allerlei andere elementen zoals een goede gitaarsolo en het gebruik van het geluid van een orgel passeren in de nummers de revue. Nummers die makkelijk in het gehoor liggen en je een fijn gevoel geven. Dat begint al met Magnolia. Kingdom Of The Blind kan inderdaad zo weggelopen zijn uit de jaren tachtig. De aard van het nummer kan goed omschreven worden als het geluid van Rainbow ten tijde van Graham Bonnet. Met Freedom Call komt er wat tempo in de zaak en tevens het befaamde Hammondorgelgeluid. De gitaarsolo die op gevoel inspeelt en minder op heftigheid of snelheid vertraagt het nummer even, maar in het naderende refrein zwelt de muziek weer aan en wordt het tempo weer opgevoerd. Hoewel het één van de langere nummers betreft, zakt het nummer niet in en is het voorbij voordat ik het zat ben. Het vervolg kent naast het ondertussen vertrouwde geluid van de band een bluesy groove waarmee de invloed van Whitesnake om de hoek komt kijken. Tijd voor de eerste ballad. Gewoon rechttoe-rechtaan en mooi. Ook A Symphony Unheard is rechttoe-rechtaan maar dan op rockgebied. Een fraaie riff, een prettige melodie en de heerlijke stem van Tobias. Via Paralyzed (oosters tintje) en Modus Vivendi (divers in stijl en ritme) komen we bij The Betrayer’s Fate. Absoluut mijn favoriet en een dijk van een nummer. Tobias klinkt wat als Symphony X. Een goede riff, subtiele glijdende gitaarakkoorden en een keyboardgeluid erdoorheen, zetten de basis voor dit nummer dat meermalen de repeatknop van mijn cd-speler beroert. De veranderingen in tempo en stijl geven het nummer daarbij een katalysator. Er volgen nog twee rustige nummers (She Remains A Mystery en Stormy Waters) en twee lekkere, doch niet bijster, bijzonder nummers (Say Goodbye en The Redemption) alvorens ik besluit om de cd nogmaals te beluisteren, te beginnen bij The Betrayer’s Fate.
From Ashes To Fire is een heerlijk Zweeds product dat de strijd met gevestigde namen makkelijk aan kan. Saffire heeft een volwassen geluid en de composities zijn meesterlijk geschreven. Ben je blijven hangen in de ‘eighties’ of houd je ongelooflijk van ongecompliceerde (lees niet: eenvoudige) rocknummers dan is From Ashes To Fire een geslaagde aanschaf.