Voor de 3de keer deze maand zet ik koers richting Uden en ’t wordt een avond met gemengde gevoelens deze keer. Enerzijds kijk ik enorm uit naar het concert van één van de grootheden van de progressieve rock, anderzijds is dat ook in het besef dat dit de laatste keer gaat zijn dat ik SAGA op Nederlandse bodem live ga zien. Niet dat ze ons met lege handen achterlaten want in hun 40 jaar durende carrière speelden ze 21 schitterende studio en live albums bij elkaar. Die platen gingen in totaal tien miljoen keer over de toonbank, het bracht SAGA in meer dan twintig landen waar meer dan vijftien miljoen fans hen aan het werk zagen… Cijfers die, zeker in dit genre, indruk maken.
Het startte in Canada 1977. Net als die andere Canadese prog-gigant RUSH, ontwikkelde SAGA een, unieke sound met de daarbij behorende unieke fans. Er zijn echter ook fans die voor beide bands warm lopen, getuigende de man voor mij met op beide armen de log’s van de 2 bands. Voor mij bestonden er eigenlijk in die tijd ook maar 2 bands, RUSH & SAGA. Ik zag ze voor het eerst live in 1982 in een hele grote hal in Duitsland voor wel 20000 fans (met nota bene Chris Rea als opwarmer) Dit was net na mijn kennismaking met het 3e album Images at Twilight. Uiteindelijk, met hun 4e album Worlds Apart braken ze ook in de rest van Europa volledig door en met opvolger Heads or Tales bereikten ze zelfs de 2de positie in de Duitse charts! Vele nummers uit die periode, denken we maar aan On The Loose, Wind Him Up, The Flyer en Scratching The Surface, hebben een blijvende diepe indruk na gelaten en blijken decennia later nog steeds in de setlist te staan. Maar zoals reeds aangehaald, het allerlaatste Chapter is ingezet en De Pul in Uden had voor Nederland de eer en het genoegen deze legendarische band in schoonheid uit te zwaaien…
Zoals jullie hierboven al kunnen lezen wordt dit voor mij dus geen “gewoon” verslag, daarvoor is dit concert te uniek, is het een té mooie en bij tijd en wijlen emotioneel geladen avond. Omringd door een internationaal gezelschap fans uit o.a. Belgie, Duitsland en Frankrijk is het van het begin af aan genieten van tracks als Take a chance, Will It Be You? (Chapter 4) en On The Loose. SAGA neemt ons vervolgens mee op een reis door hun prachtige oeuvre en het word 1 langgerekt hoogtepunt.
Uitmuntend gastheer Michael Sadler zingt vanavond alsof hij nog maar aan het begin van zijn 40-jarige carrière staat. Het grenst werkelijk aan het ongelooflijke en geeft blijk van ‘op en top’ professionalisme om een stem in dergelijke uitstekende conditie te houden. Verder is er behalve veel vocale ondersteuning uit het publiek ook nog Jim Gilmour. Die levert op dat vlak fraai zangwerk af naast zijn sfeervol toetsen- en verfijnd soleerwerk. En uiteraard was Scratching The Surface het perfecte nummer om dit in de praktijk te zien en horen. En dan moeten we het ook nog hebben over gitarist Ian Crichton… Een gitarist die mijn inziens schromelijk onderschat wordt in progland, maar wat een inventiviteit in zowel riffs als soleerwerk. Één van die weinige gitaristen waar je bij elke luisterbeurt nog nieuwe dingen ontdekt of de complexiteit ervan…en toch blijft het steeds toegankelijk en in functie van de song. Bassist Jim Crichton, die ook regelmatig switcht met de Moog synths en drummer Mike Thorne (met zijn mooie en onderhoudende solo) vormen dan weer het perfecte duo om alles ritmisch in goede banen te leiden. Strak wanneer het moet, afgewisseld met aanstekelijke grooves of complexere partijen, die schijnbaar moeiteloos over gaan in meer swingende passages.
Dit geweldige vijftal zorgt dus voor een weergaloos optreden, een aaneenschakeling van nummers zoals maar 1 band ze kan schrijven. Dat alles wordt op een virtuoze manier geserveerd aan die hondstrouwe SAGA-fans voor wie SAGA zoveel meer is dan zomaar een band. Velen van hen hoorden vanavond dus dat ene nummer terug waarmee het allemaal begon, dat ene nummer waarmee ze -ergens in de tijd- SAGA ontdekten en in hun hart sloten. Die specifieke song voor de laatste keer horen uitvoeren door de band zorgt enerzijds voor veel brokken in de keel, anderzijds waren de intense beleving en het applaus achteraf de mooiste blijken van waardering en bewondering. En dat was voor mij persoonlijk het unieke aan dit concert, het oprechte wederzijdse respect van fans en band die je continu voelde tot aan de slotsongs toe. Het doek viel definitief na 20 songs met schitterende vertolkingen van The Flyer, Wind Him Up en Mouse in a Maze.
De verleiding om SAGA nogmaals te gaan uitzwaaien tijdens deze tour is dan ook enorm groot … en de kans is zeer reëel dat ik dat ook ga doen. In Hengelo zullen ze een gesplitste show spelen. Half akoestisch en half versterkt. Mijn warme oproep aan elke rechtgeaarde symfonische en progressieve rockfan is dan ook eenvoudig: laat de kans om afscheid te nemen van deze klasse band niet aan je voorbij gaan! SAGA verdient nu éénmaal een afscheid door de grote poort en jij krijgt er een onwaarschijnlijk mooi concert voor terug… Een avond die zowel band als fans zullen blijven koesteren.
Setlist: Take a Chance, Will It Be You? (Chapter 4), On The Loose, Give ‘Em the Money, Generation 13 (Theme #1), The Learning Tree, Help Me Out, Time’s Up, Keep It Reel, On the air, Book of Lies, Careful Where You Step, Drum Solo, Someone Should, Humble Stance, Scratching the Surface, You’re Not Alone Don’t Be Late (Chapter 2) // The Flyer, Wind Him Up // Mouse in a Maze.
