Op Run To Me wordt ze bijgestaan door een band van niet minder dan tien(!) muzikanten. Drums, bas, toetsen, twee gitaristen, drie blazers en twee fantastische zangeressen met al even indrukwekkende stemmen als Martin zelf.
Run To Me is het tweede album van de band en verscheen in april vorig jaar al in haar thuisland Canada. Het debuut Send The Nightingale, was nog zijn vieren: met de twee zangeressen Sherie Marshall en Mwansa Mwansa (terecht als co-vocalisten aangeduid) en gitarist Michael McCallum. Voor dit album zijn er dus maar liefst vijf muzikanten bijgekomen. Des te knapper is het dat het op Run To Me nergens verzuipt in drukke arrangementen. Ze geven elkaar de ruimte en strakke uitvoeringen doen de rest.
Gelukkig is het spel wel strak, maar bepaald niet klinisch. Per slot van rekening is het rhythm and blues. Samantha Martin lijkt qua stem veel op Amy Winehouse. Nog niet eens zozeer de klank van haar stem zelf – hoewel ze in hetzelfde bereik zit en ook zo’n lekker kraakje in haar stem heeft -, maar in de bijna luie frasering en haar stemgebruik. Daarnaast kun je bij deze band (en de samenstelling!) niet om een vergelijking met Sharon Jones & The Dap-Kings heen. Deze band is net een tikkie rootsier, maar het geeft toch een goed idee wat je kunt verwachten op Run To Me.
Op Run To Me staan tien tracks en stuk voor stuk zijn het ontspannen popliedjes, hooguit mid-tempo, met veel ruimte voor de zang. Maar die wordt steevast ondersteund met smaakvolle arrangementen die in de jaren zeventig – vooral in de New Orleans scene – schering en inslag waren. Echt, als je hier naar kunt luisteren zonder dat er ledematen in beweging komen ben je immuun voor muziek.
Ter gelegenheid van de Europese release is de band met een tournee bezig. Morgen staan ze in Eindhoven, woensdag in Verviers en en donderdag in Oostende.
Samantha Martin & Delta Sugar website