Dat waren naast Carlos Santana (gitaar, zang) Gregg Rolie (toetsen, leadzang), Neal Schon (gitaar, zang), Michael Carabello (percussie) en Michael Shrieve (drums). Opvallend detail: in 1997 maakten ze onder naam Abraxas Pool een album, maar dat was zonder Santana zelf.
Opener “Yambu” is een heerlijke latin-meets-rocktrack zoals we die van Santana kennen. Natuurlijk staat het album daar vol mee. “Anywhere You Want To Go”, instrumental “Echizo”, Santana blijft een buitengewoon herkenbaar geluid houden. Op andere momenten is de song vooral een mooi vehikel om solo’s van Santana en Schon af te wisselen, zoals “Shake It” of “All Aboard”. Je hoort daarbij mooi het verschil tussen het hypermelodieuze, vaak ingetogen spel van Santana en de rockvibe van Neal Schon. Instrumentale rustpuntjes zijn er natuurlijk ook. Zo is “Fillmore East” een instrumental waarin jazzy klanktapijtjes worden neergelegd, terwijl in “Seunos” de akoestische gitaar en de elektrische gitaar elkaar afwisselen. Op twee songs, “Love Makes The World Go Round” en “Freedom in Your Mind” is Ronald Isley van de Isley Brothers present. Zijn fraaie bluesy stem is een aangename variatie, zonder dat het teveel afwijkt van de rest. “Love Makes The World Go Round” is bovendien een van de beste songs, samen met “All Aboard” en “Blues Magic”.
Twee leden konden de reünie niet meemaken: percussionist José Areas (bij Abraxas Pool nog wel aanwezig) en de in 2000 overleden bassist David Brown. Zij zijn vervangen door leden van de “gewone” Santanaband, percussionist Karl Perazzo en basssist Benny Rietveld. De laatste is Utrechter van oorsprong, maar via Hawaii in de bands van Sheila E. en Miles Davis gekomen, en inmiddels al jaren bandleider bij Santana.
Voor mijn gevoel was Santana sinds Supernatural steeds verder weggezakt in gemakzuchtige albums voor het grote publiek. Niks mis met een groot publiek, maar wel op die manier. De coverplaat Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics of All Time is een van de dieptepunten in mijn cd-collectie, kan ik u zeggen. Natuurlijk, Santana heeft altijd vrolijke, niets-aan-de-hand-composities gehad en die zitten er nu ook tussen. Het verschil is dat er bij IV ook weer de nodige peper in zit en dat maakt het hele verschil. Niet alleen lijken ze het prima naar hun zin gehad te hebben in de studio, Neal Schon maakt ook bij Carlos Santana wat meer vinnigheid en scherpte los.
Ruim vijf kwartier en zestien tracks lang hoor je oude maatjes die er lol in hebben. Een enkele keer is het allemaal niet zo heel bijzonder – “Choo Choo” en “Leave Me Alone” zijn bijvoorbeeld goed uitgevoerd, maar wel een beetje op de automatische piloot. Dat mag echter de pret niet drukken. De jeugdigheid en tomeloze ambitie mogen dan inmiddels verdwenen zijn bij de heren, IV is het beste dat ik in lange tijd van Carlos Santana heb gehoord.
In juli komt Santana – met zijn gewone band – naar Bospop in Weert.
Santana website