Het uit Leiden afkomstige Strychnine brengen stoner rock op de traditionele manier. Zwaar aangezette gitaar(riffs), een meer dan bekwame drummer en een technisch interessante bassist. De opstelling op het podium is nog wel alsof men in de repetitieruimte staat. Het ontbreekt de band daarom (nog) aan overtuiging om het publiek mee te nemen. De band speelt overwegend instrumentale nummers of nummers met slechts weinig zang. Dat blijkt ook het beste, want wanneer de gitarist de zang op zich neemt lijkt het toch enigszins met frisse tegenzin. Strychnine heeft zeker potentie, want de heren weten wat ze doen en hoe ze het moeten spelen. De tip die ik wel mee kan geven. Kies voor instrumentale nummers, dat doen jullie het best. Als de keuze toch valt op meer zang, zorg dan voor meer daadkracht en overtuiging.
Die daadkracht en overtuiging heeft het uit Kampen afkomstige Stone In Egypt wel. De heren lopen duidelijk langer mee. Het ‘niet lullen, maar poetsen’ blijkt al bij de opbouw en de zeer korte soundcheck. Daarna gaan we lekker los met op de jaren zeventig geïnspireerde (hard)rockmuziek. Zanger/ gitarist Tjeerd de Jong heeft wel iets weg van de stem van Ozzy. Niet dat ik hem ermee wil vergelijken, maar het hoge en het ietwat ‘zeurderige’ in zijn stem komt overeen. De band is duidelijk op elkaar ingespeeld. Rollende rock ‘n roll waarin de stuwende bas, de felle drumpartijen en de gierende gitaar de hoofdrol spelen. Enig klein minpuntje is dat de band (nog) geen echt nummer heeft die direct blijft hangen.
Daar heeft het uit de Verenigde Staten afkomstige Sasquatch totaal geen last van. Wat een heerlijke gitaarriffs. Wat een uitstekend drumwerk en wat een heerlijk spelende bassist. Daarbovenop die ruige strot van zanger/ gitarist Keith Gibbs. Hoofdingrediënt vanavond is hun laatste super plaat Maneuvres. Keith blijkt geen enkele moeite te hebben met bluesy riffs en aanstekelijk heftige gitaarstukken. Ook niet tijdens het zingen. Indrukwekkend. Zijn veelvuldig contact met drummer Craig Riggs is opvallend. Craig blijkt overigens ook een uitstekend zanger te zijn wanneer hij Keith ondersteund. Het gemak waarmee alles lijkt te gaan bij het drietal is opvallend. Het publiek heeft al snel de smaak te pakken. Dat kan ook niet anders wanneer je als band kan beginnen met nummers als Rational Woman en More Than You’ll Ever Be. Sasquatch laat overigens horen dat Maneuvres qua stijl niet op zichzelf staat, want Cracks In The Pavement, Chemical Lady, Knuckle Down, Pull Me Under en toegift The Messenger blijken prima erbij te passen. Wat een heerlijk groovend en hard optreden. Minpuntje is dat de band regelmatig moet stemmen, want, zoals Keith zelf zegt, had hij eigenlijk zes gitaren moeten hebben in plaats van de twee die hij bij zich heeft. Het belangrijkste minpunt is echter dat het optreden met één uur vlammen veel te kort is. Dit was echt fantastisch en buitensporig goed. Het is dan ook onvoorstelbaar dat bassist Jason Casanova verteld dat dit de eerste keer is dat Sasquatch hier in Nederland is. Een reden temeer om deze band zo snel als mogelijk is terug naar Nederland te halen!
http://www.sasquatchrock.us