Zowel ouderwetse hardrock, dreinende stoner, zweverige tachtigerjaren wave, jaren negentig indie, als galopperende stukjes NWOBHM en knappe stukjes prog; er zit van alles wat in de muziek van Säteilijä. De muziek is dus best wel een afwisselend mozaïek van invloeden, en dan is de voertaal ook nog eens het vaderlandse Fins. Toch kan de band met dit debuutalbum wel van een samenhangend geheel met eigen smoelwerk spreken.
Het heeft even geduurd (bijna een jaar) voordat dit plaatje bij onze redactie en onder de aandacht van ondergetekende kwam. Toch was het nodig dit plaatje nog enige aandacht te schenken, want aangenaam luistervoer is dit toch zeker te noemen. Säteilijä haalt zijn invloeden zoals eerder gezegd, uit verschillende hoeken van het steviger segment, maar blijft overal bijzonder melodieus. Zelfs in die mate dat je bijna wil gaan meezingen, maar ja, dan is er toch die taalbarrière; het Fins heb ik nog steeds niet onder de knie. Hinderlijk is dit verder absoluut niet (maar dat was voor mij persoonlijk bijvoorbeeld de Zweedse voertaal van een favoriet bandje Magnolia ook niet). Enkele luistertips; het met lekkere drums geïntroduceerde Nouse Tulesta (begint een beetje Over The Hills) en het heerlijk doorhakkende Loma. Hoewel de plaat eigenlijk niet heel erg bijzonder is en geen echte grote uitschieters naar boven heeft, doet deze heel sympathiek aan, is ook nergens storend en toch kundig gemaakt en zeer plezierig beluisterbaar. Ik ben toch benieuwd waar ze als vervolg mee gaan komen.