Het debuut Insurrection Rising van Savage Messiah zag in 2009 het levenslicht. Plague Of Conscience en The Fateful Dark volgden in respectievelijk 2012 en 2014. Voor het vierde en nieuwe album van de band hebben de vier heren de resetknop stevig ingedrukt en hebben ze het beste van de voorgangers bij elkaar geveegd om uiteindelijk tot het vierde album te komen.
Het resultaat is een veelzijdig album dat zijn oorsprong kent in de stevige heavymetal, maar waar elementen uit andere genres zeker ook zijn verwerkt. Dat wordt wel duidelijk wanneer de band de compositie Eat Your Heart Out naar voren schuift als single. De gitaristen David Silver en Sam S Junior laten de snaren flink trillen in aantrekkelijke thrahsriffs. Ondersteund door een snelle ritmesectie ligt het tempo hoog en met het aansprekende refrein kunnen ze wel wat potten breken.
Terug naar de heavy metal val je met je neus in de boter bij het titelnummer Hands Of Fate. Sterke troef is drummer Andrea Gorio die de aantrekkelijke melodie aardig en krachtig ondersteunt en daarmee de strakke riffs naar boven stuwt. Dit is wel kenmerkend voor het geluid op Hands Of Fate, want ook in Blood Red Road, Fearless en Lay Down Your Arms komen deze elementen sterk naar voren. Lay Down Your Arms heeft een zwaarder karakter, maar voegt met de refreinen een meer lichtvoetig accent toe.
Opvallend bij Savage Messiah is het feit dat ze goed in staat zijn om aantrekkelijke composities te schrijven die menig metalliefhebber van diverse stijlen weet aan te spreken. Solar Corona is bijvoorbeeld weer wat sneller en de sterke samenzang in de refreinen geeft net weer een ander geluid zonder dat Savage Messiah het eigen basisgeluid verloochent. Behalve het aansprekende karakter van Solar Corona is deze compositie voorzien van een vol geluid en komt het gitaargeluid mooi naar voren in de riffs én de solo.
Last Confession: neigt naar een black ballad. Het tempo is er naar, terwijl de refreinen donker en zwaar worden aangezet in een thrashy-achtige setting dat zeker in de versnelling nog sterker naar voren komt en doet denken aan Metallica. Dat gevoel krijgt een vervolg in The Crucible. Minder ballad, maar minstens zo krachtig. En daarmee is de toon gezet voor het laatste gedeelte van het album. Met afsluiter Out Of Time mixt Savage Messiah het geheel nog eens door elkaar en laat me tevreden opnieuw beginnen met het luisteren naar het album.
Ik ben onder de indruk van het album Hands Of Fate. Het complete geluid laveert tussen heavymetal en thrashmetal en is verpakt in een aantrekkelijk geheel waarbij de diverse elementen elkaar mooi versterken in een synergetisch spel. De riffs klinken strakker en zwaarder door de voortpompende ritmesectie die op zijn beurt weer aan kracht wint door de ondersteuning van de riffs. Daarbij heeft David Silver een prettig stemgeluid dat uitstekend past binnen het geheel. Sterk aan de thrashkant en helder in de meer heavymetalstukken.