Vier jaar geleden was de laatste keer dat Saybia de Effenaar aan deed voor een concert. Dat ging toen niet gepaard met een nieuw album was, en geruchten deden de ronde dat het een verkapte afscheidstournee. Het feit dat ze op zondag 11 oktober weer in Eindhoven waren, bewees het tegendeel. Evenals hun nieuwe album, No Sound From The Outside, dat ze kwamen promoten.
Saybia liet zich in Nederland vergezellen door onze landgenoten van Bewilder. Deze vijf Utrechtenaren spelen een basis van popmuziek, aangevuld met allerlei invloeden. Soms een beetje blues, zoals in het openingsnummer; soms wat folky, en aan het eind horen we duidelijk Bruce Springsteen terug. Ook komt The Unknown aan bod, waarmee ze Radio 2 Talent zijn momenteel. Na nog geen half uur verlaten ze het podium alweer, maar dat doen ze zoals gezegd met een nummer dat in alles Bruce Springsteen ademt: van de stijl en de ‘woo-hoo’s’ van de zanger, tot diens pasjes en zijn shirt in de broek ingestopt.
Als de bal boven het podium verlicht wordt (alsof het geraamte van een hele grote voetbal in toiletpapier is gehuld) mag even later Saybia aantreden. Het publiek houdt zijn adem in als de stem van Søren Huss in de eerste twee nummers een paar keer wegvalt. Het zal toch niet zo’n avond worden? Hij geeft aan dat vijf avonden op rij spelen z’n tol begint te eisen. Maar stiekem weten we wel beter, want de zanger van Bewilder wist te vertellen dat beide bands het de avond ervoor in Den Haag erg gezellig hadden gehad.
Gelukkig wordt Huss’ confessie met begripvol applaus ontvangen, en gelukkig doet het weinig af aan de rest van de avond. Muzikaal gezien was Saybia ontzettend strak; een prima optreden dat met een zanger in volledige oorlogssterkte alleen maar beter had kunnen worden. Het mocht de pret niet drukken. Bovendien krijgt Huss een kopje thee met honing van een roady, gaandeweg het optreden, en laat hij slim het publiek de zang overnemen op bepaalde punten.
Aan meezingers was er vanavond in ieder geval geen gebrek. Wie heeft er nou niet aan zijn grote stille liefde gedacht toen hij vroeger The Day After Tomorrow hoorde? Søren Huss heeft zichzelf en zijn band daarmee verheven tot een soort vertegenwoordiger van de stille aanbidding, een woordvoerder voor de hopeloze romantici die geen woorden konden vinden voor wat ze eigenlijk tegen dat meisje wilden zeggen. The Day After Tomorrow is afkomstig van het eerste album The Second You Sleep (ook al zo’n meezinger die niet mocht ontbreken), dat samen met tweede plaat Brilliant Sky hofleverancier van de setlist was.
Maar om Saybia nu af te doen als een band die alleen maar de hopeloze romantiek predikt… Er is in hun oeuvre genoeg moois te vinden, en daar was heel goed een ijzersterke setlist mee te vullen, zo bleek. Ondanks de onzekere stem van Huss bleef het oudere materiaal feilloos overeind, en de beste nummers van de nieuwe plaat klonken daar goed tussen. In plaats van hun nieuwe plaat te promoten door (bijna) alles daarvan te spelen, gebruikten ze de beste nummers om al die mijlpalen van eerdere albums aan te vullen. Ook de kolos Untitled mocht in al zijn magistraliteit niet ontbreken – zelfs nu deze zes minuten ingekort was klokte hij nog steeds in op ruim 1o minuten, waarvan geen seconde verveelde. Net zoals het hele concert eigenlijk. Wat fijn, een band die jaren na de meest succesvolle albums nog steeds niet aan kracht inboet.
Setlist: Down – In Spite Of – Bend the Rules – The Miracle in July – Black Hole – The Second You Sleep – No sound from the outside – Ominous Mystery – A Way Out – Untitled – I Surrender – Angel – Brilliant Sky – Fools Corner – The Day After Tomorrow
