Opvallend aan het nummer All That We Need is de opzwepende drumpartij doorheen het nummer. Met Salt Ice And Fire dalen ze de ADHD-berg af en ligt het tempo een stuk lager. Muzikaal gezien echter weten ze met een vrij rustig intro waarin gitaar en drum de hoofdrol spelen een spanning op te bouwen die na anderhalve minuut versterkt wordt om daarna weer terug te grijpen naar de eenvoud en basis van het nummer met dien verstande dat na vier minuten het nummer een nieuwe wending krijgt. Fraai hoe dat de heren dat in een nummer hebben weten te persen. Wat me wel een beetje tegen gaat staan is de wat eentonige zang. Nou ja. Geschreeuw. Het gebrek aan variatie staat een beetje haaks op de muzikale schijnbewegingen op de EP. In The Venom Of Leviathan steekt het opzwepende venijn de kop weer op en is het weer een ouderwetse riff die de hoofdtoon voert. In Their Own Demise gaat de rollercoaster onverminderd voort. De mix van progressive metal en metalcore werkt aanstekelijk en stuwt het gevoel naar grote hoogte. Aan het eind van het nummer komt er nog even een stevige groove langs en gaat het ‘geschreeuw’ even diep naar een lage grunt. Hoewel Three Meters Sixty eenzelfde opbouw en structuur kent is het ook hier een verrassende wending in het geluid dat mijn oorlellen even laat trillen en mijn neuronen even laten springen.
Deze Zwitsers weten met de EP duidelijk te maken dat ze herrie kunnen maken op een professionele manier. De eentonigheid die de overhand zou kunnen krijgen, wordt gelukkig regelmatig terzijde geschoven door een fraaie ‘hook’ en maakt het geheel prettig om naar te luisteren. Ik denk dat we nog meer van Scars Divide gaan horen.