Muziek om op te pogoën in de pit of om in een rustig hoekje, met een goed glas whisky van te genieten. Maar dan wel een single malt natuurlijk!
Eindelijk is daar dan het derde volwaardige album van deze Nederlandse folkrock band die mag rekenen op een hechte schare fans die trouw zo veel mogelijk show bezoeken, voorzien van heupflesjes whisky en gekleed in een traditionele kilt. Pure passie voor de muziek en de ambiance die de band weet neer te zetten. Het nieuwe album telt dertien nummers, waarvan we er al vijf kennen van de in 2017 uitgebrachte EP Perfect Crime. De folksaus is iets minder geworden met de komst van zanger Leon Moorman, maar dat mag de pret niet drukken.
De band komt sterk voor de dag met goede composities. Meteen vanaf de eerste noten van High Hopes wordt je meegesleurd in dit muzikaal spektakel. Een stevige gitaar intro van gitarist Robin Abma houdt lekker lang aan en dan pas komt het nummer op stoom. Little Becky is het verhaal over een achtjarig meisje dat zich vooral vermaakt met het maken van nare grappen over de telefoon. Vandaag heeft ze wat briljants bedacht, de school moet gesloopt of opgeblazen worden, ze is er klaar mee, met de leraren en vooral het huiswerk op vrijdag haat ze. Dus wordt er gebeld met een professional die haar moet helpen. Een lekker catchy nummer dat in je hoofd blijft hangen.
Absoluut hoogtepunt is toch wel het emotionele Miss Me. Bassist Marco Hulsebos laat onder andere in dit nummer zien een zeer begenadigd componist te zijn. Een weemoedig nummer en wie goed naar de tekst luistert zal toch moeite moeten hebben om zijn ogen droog te houden. Het leven gaat door, ook als de liefde van je leven er niet meer is. Hoe moeilijk het ook is, die liefde mag best gemist worden, maar je moet het gemis wel los kunnen laten om je leven op te pakken.
Het laatste nummer is een slaapliedje, gecomponeerd door onder andere drummer Oscar Persijn. Een mooie afsluiting van een goed album. En dan moeten we het nog over dat schitterende artwork hebben. Elk nummer heeft één pagina in het tekstboekje, en die pagina is vormgegeven alsof het een label voor een fles whisky betreft. Briljant verzonnen en het ziet er erg gelikt uit. Voor degene die nu nog steeds niet weet hoe Scrum klinkt, ga de band deze zomer live zien op de festivals en optredens die ze doen, je zal niet teleurgesteld worden.
Scrum – Single Malt Folk
386
vorig bericht