Scum Of The Earth – The Devil Made Me Do It

De zombie  valt niet ver van de zerk, moet Riggs, ex-gitarist van Rob Zombie, gedacht hebben bij het maken van de derde cd van Scum Of The Earth. Na het uiterst teleurstellende optreden van Rob Zombie op Graspop 2011, ben ik heel benieuwd naar deze band van de ex-gitarist. Over de daadwerkelijke releasedatum is echter nog wat onduidelijkheid. Het label Goomba Music/SPV geeft aan dat de cd eind november pas uitkomt, maar op de myspace-pagina van SOTE wordt eind augustus genoteerd. Halloweenavond is misschien daarom wel de ideale datum om de bespreking online te zetten.
Terugkomend op de myspace-pagina van de band wordt wel duidelijk met ruim anderhalf miljoen hits dat SOTE populair is. Dat komt waarschijnlijk door de aanstekelijke muziek die zanger/gitarist/componist en producer RIGGS voortbrengt met de band. Zo worden nummers veelvuldig gebruikt voor tv, film en videogames. Het eerste dat opvalt aan de cd is de lengte van de nummers. Met tien nummers in 32 minuten ligt de gemiddelde lengte van een nummer op iets meer dan een minuut, maar luisterend naar de cd stoort het niet. Het venijn zit ‘m bij deze cd een keer niet in de staart, maar in de eerste helft van de cd. Hoewel alle nummers vervlochten zijn door mechanische beats, herkenbare eenvoudige riffs en een rauw stemgeluid ligt de nadruk in de eerste vijf nummers. Juist in deze nummers is de muziek ontzettend pompend en adrenalineverhogend. Ik zou de muziek van SOTE dan ook het beste kunnen omschrijven als Rob Zombie ontmoet Rammstein terwijl de intensiteit van Dead Or Alive (jawel…de Stock, Aitken & Watermanband uit de 80-er jaren) er doorheen walst. Dat alles binnen het thema van zombies, skeletten en kerkhoven. Zoals eerder beschreven zijn de eerste vijf nummers ongekend lekker om te beluisteren, met titelnummer The Devil Made Me Do It 3 als absolute klassenummer. Energiek, een waanzinnige beat, flink gitaargeweld en bijbehorend zanggeluid. De tweede helft van de cd past wel binnen de muziekstijl van de band, maar hier ontbreekt het een beetje aan snelheid en opzwepende ritmes. Het piano-intro in Sounds Of The Dead geeft wel een aardig accent aan de muziek en ook het slotnummer Funeral March is een waardige afsluiter met een log zwaar tempo, waarbij een stoet zombies muzikaal langs lijkt te schuifelen.
De kern ligt toch in het eerste kwartier en is voor en door de metal -en dancebegrippen aanbevelenswaardig voor menig feestje. Halloween duurt dit jaar wat langer dan slechts één dag.