Ik ging met István, Daniel, Jeroen, Stefan en Bionda van Sea Of Consciousness wat eten en drinken in het gezellige Popei in Eindhoven. Het werd een gezellige avond waarbij ik deze progressieve death metal band uit Nederland een stuk beter leerde kennen.
Met hun muziek probeert de band met name emoties weer te geven. Omdat er zoveel emoties bestaan van gelukkig tot boos en blij is de muziek zo dynamisch. Iedereen interpreteert gevoelens anders. Dat wordt weergegeven in de bandnaam. Daniel geeft aan: ‘’Elk nummer geeft een ander gevoel weer. Onze muziek is een soort verwerking van het leven. Niet alleen van trauma’s maar ook van leuke dingen.’’
De band begon toen Daniel en István na tien jaar stopten met hun band Inferus Dei, waarmee ze een EP en single uitbrachten. Het concept van die band paste niet meer bij wat ze neer wilden zetten. “Je verandert en leert jezelf beter kennen. Toen zijn we op zoek gegaan naar andere muzikanten. Drie jaar geleden kwamen we Bionda tegen en haar vocalen sloten perfect aan bij wat we zochten omdat die heel gevarieerd zijn. Daarnaast is ze heel professioneel en heeft ze een fijne persoonlijkheid. Een jaar geleden sloten Stefan en Jeroen zich bij ons aan als de missing links om ons album te maken,” aldus Jeroen.
Bionda werd gevonden via Facebook. De auditie die ze vervolgens deed voelde beste intimiderend, zegt ze. “Daniel heeft toen heel goed laten zien wat hij van een muzikant verwacht. Toen ik terugkwam van de auditie zei ik dan ook tegen vrienden dat dit hem niet ging worden. Maar dat bleek dus niet waar.” Overigens was het geen eis dat de vocalist een vrouw zou zijn. István: “Het was geen criterium of de vocalist nu man/vrouw/groen/blauw was, het moest gewoon iemand zijn die onze muziek goed kan vertolken’’
De band zit verspreid over het land. Toch oefenen ze trouw elke zondag samen. Stefan: ‘’We oefenen dan de setlist en als we tijd over hebben werken we aan andere dingen. De ene keer duurt het drie uur, de andere keer zes.” Die tijd resulteert in een strakke live set. Verder is er natuurlijk ook nog ruimte voor het maken van flauwe grappen en worden er zaken besproken als banners, kostuums en merch.
De nummers van de band vinden hun oorsprong in de riffs van Daniel. ‘’Ik onthoud de riffs als ik ze vet vind en thuis ga ik daarmee puzzelen. Dat kan met riffs zijn van gisteren, maar ook van vijf jaar geleden. Als het logisch klinkt en de flow goed past neem ik ze mee naar de oefenruimte. Ik vertel dan welk gevoel de muziek me geeft. István brengt er vervolgens structuur aan. Iedereen heeft een inbreng wel. Omdat iedereen bij de schrijfsessies zijn of haar ziel er in stopt worden de nummers echt van ons.”
De teksten worden geschreven door Bionda. “Meestal vraag ik aan de mannen wat hun gevoel is bij het nummer zodat ik een basis heb om mee te beginnen. Al die meningen probeer ik in één tekst weer te geven en mijn eigen draai aan te geven. Ik probeer de teksten zo te schrijven dat ze iedereen kunnen aanspreken.”
Muzikaal gezien laten de bandleden zich inspireren door uiteenlopende artiesten. Zo luistert Jeroen graag naar Behemoth, Slipknot, Benighted en Sona Arctica. Stef is een groot liefhebber van Avenged Sevenfold: “Ze staan erom bekend dat ze elk album wat anders doen’’. Daniel luistert naar black en death metal, bands als Dissection en Death maar ook gerust naar 2000s popmuziek, Frank Sinatra, Nina Simone, Bach en Turkse popmuziek: “Bij de bandrepetitie kom ik elke keer wel met een andere band aanzetten.” István laat zich dan weer inspireren door Arch Enemy en Fleshgod Apocalypse. ‘’Die hebben drumlijnen die niet per se voor de muziek zijn geschreven maar recht vanuit de drummer komen.’’
Natuurlijk kijkt de band ook kritisch naar live optredens van andere bands om daar van te leren. Stef: ‘’Publieksinteractie is heel belangrijk. Je kunt wel heel strak spelen, maar als je geen enkele keer het publiek vraagt of ze het naar hun zin hebben werkt het niet. Uiteindelijk ben je toch een entertainer.”
Foto’s: Bram van Dal