Sean Webster Band – Leave Your Heart At The Door

Gisteren was er een fraaie documentaire te zien over Joe Cocker. Een man die prachtige platen maakte, maar zo nu en dan té glad werd om er als echte muziekliefhebber nog van te kunnen genieten. Toeval of niet, ik was al van plan een recensie over Leave Your Heart At The Door van de Sean Webster Band te schrijven en er zijn de nodige overeenkomsten met Joe Cocker.
Sean Webster en zijn band bewegen zich muzikaal tussen pop en bluesrock, zijn stem zit ergens tussen FM’s Steve Overland en Joe Cocker en net als bij Cocker zijn de ballads vaak ijzersterk. De snellere en steviger songs blijven ook erg beschaafd en gaan richting AOR. Denk daarbij aan het hiervoor genoemde FM of King King.
Na de mid-tempo opener “Give Me The Truth” volgen met “Wait Another Day” en “Broken Man” direct twee ballads, waarbij vooral het fraaie stemgeluid van Webster de aandacht trekt. Net als je denkt dat het nu wel weer wat sneller mag volgt de fijne bluesshuffle “You Got To Know”. En zo gaat dat het hele album door: ondanks dat er best veel – het moet gezegd: hele knappe – ballads opstaan weet Webster steeds op tijd het tempo weer op te voeren. Daardoor is het een ontspannen album zonder ergens te gladjes te worden.
Het gitaarwerk van Webster is ook niet mals. Hij soleert niet om het soleren, maar juist buitengewoon functioneel en melodieus. In de ballad “Start Again” – met ruim zeven minuten ook de langste track van het album – zit de langste solo, waarbij hij gaat voor de emotie op een manier die wel aan Gary Moore doet denken. Kippenvel! Nog een speciale vermelding voor toetsenist Bob Fridzema (King King) die met name op het Hammondorgel een paar keer wonderschone dingen laat horen, bijvoorbeeld op “Broken Man”.
Om wat voor reden dan ook is de band van Webster nogal een doorgangshuis. Sinds dit album zijn er weer een nieuwe bassist en toetsenist aangetreden. Het is te hopen dat Webster desondanks de muzikale kwaliteit op peil kan houden. Met het niveau van Leave Your Heart At The Door zit het in elk geval helemaal goed.
Dit is zo’n plaat die goed van pas komt als je wat minder muziekminded bezoek hebt: het lijkt ontspannen niets-aan-de-hand-rock, maar er valt voor jou als verstokte muziekliefhebber stiekem heel veel te genieten.

Sean Webster Band website