Sebas Honing – The Big Shift

De 25-jarige multi-instrumentalist Sebas Honing is lid van progband Minor Giant, metalband Equisa, Van Halen-tributeband 5150 en het duo Mr. and Mrs. Honey (inderdaad, met zijn vrouw), geeft muziekles en heeft ook nog tijd voor solo-albums. The Big Shift is zelfs al zijn vierde solo-album.
Een album met furieuze metal, dromerige bombast, pop en prog. Die verschillende stijlen zijn mooi in balans over het album verdeeld in dynamiek en snelheid, zodat het een fraai geheel vormt. “OMG” staat bijvoorbeeld inderdaad voor Oh My God en is een furieuze rocker met zo nu en dan Cobain-achtige uithalen die uitnodigen tot uitzinning meebrullen van de titel, onmiddellijk gevolgd door “All You Are”, een bombastische ballad op zijn Devin Towsends.
Townsend lijkt sowieso een grote invloed. Honing heeft dezelfde afwisseling in dromerig, bombastisch en zwaar riffend als Townsend dat doet op albums als Epicloud. Luister maar eens naar “Mercury Retrograde”: hakkende riffs met daaroverheen tragere koortjes met veel echo. Daarnaast heeft ook Honing er regelmatig heldere vrouwelijke vocalen bij – van Tessa Struijs, en uiteraard van Mrs. Honey.
Eerder was er wel kritiek op de elektronische drums en delen van Honings zang. Voor het eerste heeft hij Sky Architect-drummer Christiaan Bruin ingeschakeld, voor het tweede heeft hij zijn echtgenote ingeschakeld, die zanglerares is. Het getuigt van grote klasse dat Honing niet méér op safe is gaan spelen met zijn zang, maar juist gericht zijn zangkwaliteiten ontwikkelt. Je hoort zo nu en dan nog wel dat hij op het randje van zijn kunnen zit (in “Hometown” bijvoorbeeld), maar hij blijft overeind.
Honing speelt naast de gitaar ook bas en toetsen en heeft bovendien productie en mix voor zijn rekening genomen. De verleiding lijkt me enorm groot om eindeloos te blijven sleutelen. Hij is er desondanks in geslaagd een mooie balans te vinden tussen composities en technische vaardigheden, dus zonder te vervallen in wat ik maar even het Yngwie-syndroom zal noemen. De solo op “Mild Smile” is een mooi voorbeeld: een prachtsolo, maar hij past vooral ook naadloos in het nummer.
Ik ben benieuwd of Sebas Honing zich kan blijven doorontwikkelen. The Big Shift is alvast echt een stap vooruit en doet vermoeden dat we nog veel moois kunnen verwachten. Voor het eerst staan er ook optredens met dit materiaal op de rol en ongetwijfeld zal ook dat weer een boost geven.
Tegelijkertijd is het uit 2012 stammende instrumentale album Artificial Memories opnieuw uitgebracht. Dit album is in fysieke vorm alleen bij optredens te koop. Dat je bij The Big Shift drie jaar verdere ontwikkeling van Honings spel hoort ten opzichte van Artificial Memories is niet zo gek. Mede dankzij de ook hier al meer dan uitstekende productie is het niettemin een mooie, evenwichtige staalkaart van instrumentals die vooral op de Satriani-achtige momenten, zoals “Taking In”, erg de moeite waard is.
 
 
 
 
 

Sebas Honing website