Second Day is een studio project van heerschap Asuf Lab, een vocal coach en muzikant uit Frankrijk. Hij is voor mij een nobele onbekende maar speelt onder andere in Askemane en Horizon Waves. Dankzij het predicaat ‘post-prog’ werd ik erg nieuwsgierig naar dit project. Hij poogt met Flamboyance een ambitieus album neer te zetten. Muzikaal combineert hij hier elementen van melodic death metal en post-metal met duidelijke moderne en ‘djenty’ uitspattingen. Ik ging er dan ook eens even goed voor zitten.
Wat direct opvalt als een van de sterke punten van het album zijn de melodieuze stukken, zoals op nummers You Are the Architect en Hidden Jewel. Deze nummers blinken uit in hun sfeervolle composities en weten me mee te voeren in hun verhaal. Daarentegen klinken de ‘0 0 0’ riffjes, zoals op Adults Control Nothing of The Web, herhalend en minder geïnspireerd. De riffs gaan te lang door en zijn wat voorspelbaar. Het is duidelijk wat Second Day hiermee voor ogen heeft, echter komt het er vaak niet helemaal uit. Het voelt alsof de band hier een trucje opvoert. Soms komt er een heerlijke stampriff uit, zoals op het sterke A Void Before Mind Judgement, maar minstens zo vaak hebben de stevige riffs last van het ‘dertien-in-een-dozijn’ syndroom.
De vocalen zijn stevig en lomp, met een prettige lage grunt die goed aansluit bij het muzikale geweld. Toch ontbreekt er wat variatie in de zanglijnen, waardoor de intensiteit na verloop van tijd afvlakt. Iets meer dynamiek in de zang had het album naar een hoger niveau kunnen tillen. Wat wel erg sterk is aan Flamboyance zijn de cleanere passages en de eerder genoemde melodielijnen. Met de productie is weinig mis, hoewel het wellicht wat klinisch en vlak is op de hardere stukken.
Met een speelduur van 45 minuten voelt Flamboyance aan de lange kant, zeker omdat de mix van stijlen soms wat onsamenhangend overkomt. De overgangen tussen de verschillende invloeden doen denken aan losse ideeën die niet altijd even vloeiend in elkaar overlopen. Soms, zoals op eerder genoemde hoogvliegers, past alles in elkaar en ben ik oprecht onder de indruk. Bij de mindere goden op het album voelt het meer hak-op-de-tak en een samenvoeging van losse muzikale ideeën. Het album heeft daardoor een wat jeugdig karakter: ambitieus en vol potentie, maar bij de uitvoering laat de band nog wel eens wat steken vallen.
Flamboyance is een interessant album dat duidelijk laat zien dat Second Day creatieve ideeën heeft en bereid is te experimenteren. Toch voelt het werk als geheel onaf. Als de band voor een volgend album zou terugkeren naar de tekentafel hoop ik dat er meer aandacht wordt besteedt aan de cohesie binnen de nummers en de algehele songwriting. Er zit veel potentie in vooral de melodieuze kant van de muziek, maar zonder een sterkere focus blijft de impact voor nu beperkt. Daardoor is Flamboyance een album met zeer interessante momenten, maar nog geen geheel dat blijvend weet te boeien.