Seims – Four

Four is het nieuwe album van Australische experimental rock band Seims. Origineel opgericht door multi-instrumentalist Simeon Bartholomew. Toen ik de album cover van dit album zag was ik meteen benieuwd.
Dit is het eerste album dat ik van Seims hoor. Het album opent met ”The Mountain’s Lulllaby”, een prachtig nummer, wat rustiger dan de nummers die volgen. De klassieke invloeden zijn hier goed te horen. ”The Persuit of Intermediate Hapiness” heeft een fijn ritme en iets zweverigs. De instrumenten vullen elkaar hier mooi aan, indrukwekkend dat zo goed als alle instrumenten bespeeld worden door Simeon Bartholomew. Dit nummer gaat enigzins over in het volgende nummer, ”Showdown Without a Victim”. Dit nummer greep meteen mijn aandacht. Het zit enorm goed in elkaar en zou zo in de soundtrack van een science fiction film thuis horen.
Dit album blijft dezelfde formule behouden, al klinkt ieder nummer anders. Zo ook ”Shouting at a Brick Wall”. Daardoor wordt dit album niet langdradig. Ieder nummer bied wat nieuws, al is het lastig om ieder nummer individueel te omschrijven. Dit album vormt eigenlijk een mooi geheel. Al heeft ”Shouting at a Brick Wall” een mooie opbouw, waar ik het zeker over wil hebben. Van een zeer rustig nummer gaat het over in een fantastisch geluid wat ook op een sci-fi soundtrack thuis zou horen.
Als groot filmliefhebber ben ik een enorme fan van soundtracks, een goede soundtrack maakt een film zoveel beter. Dit album heeft al die elementen. Het is experimenteel, bijna helemaal instrumentaal (je hoort een soort geschreeuw op album afsluiter ”The Mountain’s Scream” en het grijpt de aandacht door een bepaalde sfeer te zetten. Met een goede koptelefoon op zit je gedachten echt bij de fantastische muziek op dit album, net zoals een goede film of een goed boek zou doen. Nummer zoals ”Stranded. Isolated.”, ”Biting Tongues” en ”Nuance Lost in Translation” laten dit duidelijk merken en zijn slechts een aantal van de hoogtepunten op het album.
Ondanks dat ik de band niet kende ben ik erg blij dat ik dit album heb ontdekt. Ieder nummer heeft wat moois en heeft de elementen in muziek waar ik veel van houd. Al progressive rock liefhebber gaat mijn voorkeur vaak uit naar de wat exmperimentelere muziek, dit album voldoet zeker aan die wens. Vanaf het moment dat ”The Mountain’s Lullaby” begint tot en met afsluiter ”The Mountain’s Scream” is het genieten. Mocht je Seims niet kennen, raad ik je zeker aan dit album een kans te geven. Dit is een van de beste releases van het jaar.