Caramba ! Terwijl Slipknot lekker blijft aanmodderen en zich blijft afvragen wat ze nu toch in hemelsnaam moeten na het overlijden van Paul Gray en het vertrek van Joey Jordison komt het Antwoord gewoon uit Nederland en luistert naar de naam Selfmachine. Niet dat we hier te maken hebben met een kloon, maar de intensiteit, brutaliteit en gevoel voor melodie zijn duidelijke kenmerken in het geluid van deze band uit Tilburg/Amsterdam.
Het openingsnummer Breathe To Aspire hakt er meteen goed in met brute geselende ritmes. Daarbij is er een prachtig evenwicht gevonden in de grunts en de clean vocals. Ook Miles Away kent een pulserend ritme met een lekkere gitaarsolo op het juiste moment. Het nummers kent een duidelijke opbouw en heeft een herkenbaar refrein. Naar het einde toe gaat de toon een octaaf omhoog wat een extra stimulans is om naar het nummer te luisteren. Was het drumwerk al erg indrukwekkend tot dusver, vind ik het in Incorporated werkelijk subliem te noemen. De snare en de dubbele bass klinken immens en vooral overtuigend. Samen met de diep-dieper-diepst grunt produceert Selfmachine een tsunami aan geluid. Met Massive Luxury Overdose laten de vijf heren horen dat grenzen geen invloed hebben op hun schrijfproces. De rap-elementen (of Cavalera-stijl) geven een nieuwe dimensie aan het geheel en het geheel kent een aanstekelijke groove. Het kan niet op. Overminderd gaat Selfmachine in Void door met deze dolgedraaide heimachine. Via Out Of Depth en Caught In A Loop waarin de grunt echt van heel diep lijkt te komen is mijn metronoom ondertussen lam geslagen. In laatstgenoemd nummer is er tevens variatie in zang en stijl wat het geheel zeker ten goede komt. Evenals in Massive Luxury Overdose is de groove in Smother The Sun enorm heftig. Rond de twee minuten gaat het gas even terug in het ultrasnelle tempo. Met Becoming The Lie is het blijkbaar tijd voor wat gevoeligheid. Ik moet zeggen dat de zang niet geheel tot zijn recht komt in deze langzamere stukken. Maar ook in Incorporated en ISybian mag er wat meer aandacht besteed worden aan de clean vocals. In ISybian is er wel genoeg afwisseling in het nummer of de aandacht te blijven trekken. Het slotstuk Closing Statement van ruim elf minuten vliegt voorbij. Selfmachine laat hierin wel horen wat ze over de hele linie in petto hebben.
Broadcast Your Identity is voor een waanzinnige luisterervaring geweest en hangt van verrassingen aan elkaar. De nummers op de cd halen het beste in me naar boven en het is vijftig minuten genieten wat de klok slaat. Selfmachine beweegt zich op internationaal niveau met dit debuut en verdienen het werkelijk om de grote podia in Nederland, Europa en de wereld te bestormen. Kandidaat voor het jaarlijstje, dat is iets dat zeker is.
Selfmachine – Broadcast Your Identity
229
vorig bericht