Serena Cherry (Noctule / Svalbard): Ik ben een groot fan van De Efteling!

 Ik heb de carrière van Serena Cherry gevolgd vanaf haar debuut met Svalbard. Onlangs kwam haar album, Wretched Abyss uit. Op dit solo black metal album is ze te horen onder de naam Noctule. Serena is vanaf het begin iemand geweest die niet bang is om zich uit te spreken over mentale gezondheid en de misstanden waar vrouwen mee te maken hebben. Daarom een interessante gesprekspartner waar ik mee de diepte in kon gaan. En ook nog eens ontdekte dat ze een bijzonder band heeft met Nederland.
Zou er zonder een wereldwijde pandemie ook een Noctule album zijn geweest?
Nee. Hoewel ik sommige riffs al van tevoren had geschreven gaf de lockdown me de tijd om me helemaal te wijden aan het schrijven van dit album van begin tot eind.
Het album is geïnspireerd door het computerspel Skyrim. Waarom juist dat spel?
Skyrim is mijn favoriete computerspel aller tijden. Toen ik de riffs schreef hoorde ik er veel donkere, Noorse invloeden in terug. Ik vond als nel een connectie tussen die twee, en wilde het combineren tot een soort ode aan het spel. Wat me zo aantrekt in het spel is de soundtrack, maar ook de Noorse mythologische invloeden. De wereld in het spel is zo groot en meeslepend… Het is het soort wereld waar ik in zou willen leven.
Met Noctule wijk je een beetje af van de meer hardcore stijl van Svalbard en duik je de black metal in. Wat zijn je favoriete black metal bands?
Veel invloeden komen niet van de standaard black metal bands, maar van bands als bijvoorbeeld Laster. Black metal komt in zoveel vormen tegenwoordig… Ik word meer beïnvloed door de sfeer en melodie dan door een specifieke band. Bands als Borknagar en Insomnium hebben mij om die reden ook een beïnvloed. Het mooie van black metal is dat als je lang genoeg in het genre zoekt, er voor ieders smaak wel iets in te vinden is.
Op nummers als Clickbait van Svalbard zing je over de objectificering van vrouwen in metal. Vrouwen zijn nog lichtelijk ondervertegenwoordigd in metal, dat maakt het soms moeilijk voor ons journalisten. Moeten we nu wel of niet extra belichten dat een band een vrouw in de gelederen heeft?
Er is geen pasklaar antwoord op die vraag. Ik snap dat mensen bijvoorbeeld een playlist publiceren met alleen vrouwelijke artiesten vanuit een positieve bedoeling.  Men wil laten horen hoeveel getalenteerde vrouwen er in de metal zijn. Maar wanneer het feit dat je een vrouwelijke artiest bent je muziek overschaduwd en, wanneer het dus meer een gimmick wordt, gaat het fout. Svalbard staat ook op een playlist ‘’Metal Queens” tussen artiesten als Nightwish en Evanescence. Absoluut niets tegen die bands, maar ze maken heel andere muziek dan wij. Het enige dat we met hen gemeen hebben is dat er een vrouwelijke vocalist is. Er zijn bovendien nog drie andere leden in Svalbard, dat zijn mannen. We schrijven alle muziek samen. Mij op die manier naar voren schuiven maakt hun rol onterecht kleiner. Maar natuurlijk, hoe meer vrouwen zichtbaar zijn in metal hoe beter. Dan wordt het normaal en zullen mensen hen minder alleen beoordelen op hun geslacht of uiterlijk. Toen we bijvoorbeeld uitkwamen met onze eerste single was één van de eerste commentaren ‘’de zangeres is lekker’’. Dan krijg je het gevoel dat alleen mijn uiterlijk en niet onze muziek telt. Dat ik net zo goed gewoon niets had kunnen staan doen op het podium.
Je voormalige platenmaatschappij, Holy Roar Records, ging ten onder door een Me Too schandaal. Meer en meer komen verhalen met dit onderwerp naar buiten. Komt het nu gewoon vaker voor, of is er een andere reden waarom we er zoveel meer over horen?
Het is nu een heet hangijzer dankzij de Me Too-beweging. Vrouwen kunnen nu vrijer vertellen wat hen is overkomen omdat er meer mensen bereid zijn naar hen te luisteren. Hoe naar het is ook is om te horen hoe slecht sommige mannen vrouwen kunnen behandelen, we leven nu in een maatschappij waar vrouwen daar openlijk over kunnen spreken. Stel je voor dat mensen twintig jaar geleden bijvoorbeeld hadden gepraat op zo’n zelfde manier over wat Marilyn Manson toen deed. Al zijn wangedrag was eigenlijk al gewoon te lezen in zijn biografie, maar toen werden die nog als vermakelijke anekdotes gezien. Tegenwoordig spelen ook social media een grote rol. Het is nu makkelijk om mensen te vinden die hetzelfde hebben meegemaakt en zo support te vinden.
Ik zal, als man, waarschijnlijk nooit echt goed kunnen voelen hoe het is om een vrouw te zijn en als kritiek te krijgen dat ik me te sexy kleed.
Je kunt het als vrouw wat dat betreft nooit goed doen. Als ik me sexy zou kleden in minder verhullende kleding  noemen ze me een slet. Als ik jeans en een bandshirt draag, krijg ik commentaar dat ik te weinig aandacht aan mijn uiterlijk besteed. Die obsessie met hoe vrouwen zich kleden is vermoeiend. Het zou niet zo belangrijk gemaakt moeten worden, maar er zijn zoveel magazines die vrouwen vertellen wat ze zouden moeten dragen.
Je bent altijd open geweest over je gevecht tegen depressie. Wat kunnen wij doen om het voor mensen die depressief zijn draaglijker te maken?
Ik denk dat de sleutel is dat er veel gesproken wordt over mentale gezondheid, maar niet over mentale ziektes. Wat mij persoonlijk door de meest donkere periodes van mijn leven heeft geholpen is praten met mensen die me dierbaar zijn. Mensen die begrip hebben voor de donkere paden die mijn geest soms kan bewandelen.  Mensen die bereid zijn te luisteren, in plaats van het af te doen met adviezen als “Ga gewoon wat wandelen als je depri bent”. Het beste wat je kan doen is gewoon luisteren, en herhalen wat ze je gezegd hebben. Praten met andere mensen met een depressie heeft me ook geholpen. Als ik last heb van depressieve episodes kan ik heel bot over komen. Ik vergeet dan dingen als achternamen, verjaardagen… Door met lotgenoten te spreken heb ik ontdekt dat dat een deel is van een depressie. Soms moet je gewoon praten met iemand die begrijpt wat je doormaakt. Dat is vaak heel helend.
Nu over naar wat vrolijkere onderwerpen. Ik heb gelezen dat je dol bent op kaassoufflés. Ben je ook vegetariër?
Ik ben dol op kaassoufflés! En kipcorns. Je kunt ze hier in Engeland niet kopen, maar als ik in Nederland ben eet ik er ontzettend veel. Ik ben even vegetariër geweest, maar had niet de wilskracht om het vol te houden. Ik weet wel hoe slecht de vleesindustrie is en veel leden in Svalbard zijn het wel. Iets om aan te werken misschien.
Je bent ook een groot Simpsons fan, nietwaar? Wie is je favoriete karakter?
Haha, dat klopt! Vooral van seizoen 1 t/m 8. Mijn favoriete Simpsons karakter is natuurlijk Lisa Simpson. Ze is een feministisch icoon! Sterk van geest, intelligent, eigenzinnig. Vooral in de eerste afleveringen vond ik haar erg inspirerend.
Je hebt ook redelijk veel tatoeages. Wat zijn je favoriete tatoeages?
Ik nam mijn eerste tatoeages op veel te jonge leeftijd. Als je vijftien bent maak je nog al eens de verkeerde beslissingen. Toen heb ik plekken op mijn lichaam gekozen voor tatoeages die ik beter voor anderen had kunnen gebruiken. Een paar van mijn favoriet tatoeages zul je leuk vinden als Nederlander. Ik heb een zwavelstokje en een geit op mijn arm laten tatoeëren. Die heb ik vanwege Het Meisje Met De Zwavelstokjes en Villa Volta in de Efteling. Ik ben een groot fan van de Efteling! Ik hoop dan ook gauw naar Nederland te kunnen komen weer!