Serenity: "We hebben ook wat pijnlijkere momenten meegemaakt"

Serenity, interview 7 oktober 2011, Patronaat, Haarlem
Serenity valt de eer te beurt om als derde act op te treden op de Out Of The Dark Tour. Over de deelname van Serenity aan deze tournee, ambities en het leven onderweg praten we met frontman en zanger Georg Neuhaiser. De man heeft een geweldig geheugen en nog een doctorsgraad ook. Hij weet feilloos de namen op te noemen van bands waarmee Serenity een paar jaar geleden heeft opgetreden – inclusief locatie en volgorde op de concertposter. Soms gooit hij er nog wat Nederlandse beleefdheidstermen tussendoor. Tenslotte is Georg een galante gastheer, die zijn interviewers eerst vraagt of ze iets willen drinken.
Ik herinner me na afloop van het optreden met Threshold in de Boerderij, Zoetermeer, op 7 november 2009 dat alle bands het podium opkwamen en Andreas en jij voor het publiek een stukje begonnen te jodelen.
Hahaha! Het was Damien (Wilson) die ons in de kleedkamer had horen jodelen voor de lol. Wisten wij veel dat hij dat hoorde! Toen we zo gezamenlijk op het podium stonden overviel hij ons er mee. “En nu zullen onze Oostenrijkse vrienden jullie iets bijzonders laten horen!” riep hij tot het publiek. We waren een momentje verbluft, maar hebben het gedaan.
Ik vond dat wel speciaal, het creëerde een gevoel van intimiteit, omdat het niet iets is wat je zomaar overal doet, lijkt me.
Dat klopt, dat doen we inderdaad ook niet overal. Ik herinner me één ander geval, toen we ergens met Delain optraden en de elektriciteit uitviel. Ineens hadden we geen stroom meer! We hebben even overlegd en zongen toen eerst een akoestische versie van Fairytales. Daarna hadden we nog steeds geen stroom, dus besloten we een stukje te jodelen. Het miste zijn uitwerking niet: het publiek ging uit zijn dak!
Jullie recentste album is nu een paar maanden uit. Hoe was de respons er op?
Goede vraag. In de bekendere Duitse tijdschriften, zoals Rockhard, wordt telkens geklaagd dat we niets nieuws bieden. Dat doet soms erg pijn, want het is ook niet in de eerste plaats onze intentie om iets totaal anders te bieden. We mengen onze invloeden van Kamelot, Sonata Arcitca met dingen die we kennen uit de tachtiger jaren, en met nieuwe invloeden, maar zolang de kwaliteit van de muziek op hoog niveau staat, denk ik dat we bestaansrecht hebben. Er zijn diverse bands die nu de NWOBHM stijl uit de jaren tachtig kopiëren, zouden die dan ook geen bestaansrecht hebben?
Maar over het algemeen waren de reacties geweldig, en luisteraars merkten ook echt dat we een compleet concept hebben geprobeerd uit te werken. De hoofdpersoon op Death & Legacy is een historische figuur die echt heeft bestaan en we hebben geprobeerd om elk bandlid deel uit te laten maken van het leven van de hoofdpersoon in het verhaal op de schijf – als een rollenspel. Dat was een inspanning op zich. Ook dat kun je nog verprutsen door er een verhaal te maken met veel geweld, bier, moord, verkrachtingen en zo, met Walhalla op het eind – maar ook dat hebben we gemeden. Ik vind dat domme materie. Ik vind het ook niet correct om historische figuren op die manier te portretteren, je doet hen onrecht aan om maar één deel van hun persoonlijkheid te belichten in de tekst.
Heb je het gevoel dat de muziekpers je album niet begreep?
Exact. Vooral de grote bladen. Het probleem is daar natuurlijk dat ze talloze schijven krijgen om te beoordelen. Die moeten ze vaak onderling verdelen en er vervolgens onder tijdsdruk een recensie over schrijven. Dan komt het wel eens voor dat een schijf terechtkomt bij een recensent die minder affiniteit met je muziek heeft. Soms schrijven ze zelfs letterlijk, dat de muziek op de schijf die ze bespreken niet helemaal hun smaak is! Dan denk ik: geef ‘m dan aan een collega die er wel wat mee kan! Ik zou ook geen black metal of death metal album kunnen bespreken, om dat ik er geen gevoel voor heb. Dan krijg je recensies waarin geschreven wordt dat het bombastisch of nichterig klinkt en dat er geen rauwe zang op staat. Daar schiet je niets mee op.
Hoe reageerden de fans dan op het album?
Zij reageerden enthousiast. Wat we wel waarnamen was dat ze, door de complexere composities en de orkestratie op Death & Legacy, iets meer tijd nodig hadden om er aan te wennen. De eerste reacties die we van hen kregen was dat ze het niet zo goed vonden als het vorige album. Na verloop van tijd kwamen ze daar op terug en wisten ze details te melden die ze in de muziek hadden gevonden, die ze eerder niet hadden gehoord. Een goed teken lijkt me.
Zijn jullie hier in een complete bezetting, trouwens? Ik herinner me dat jullie wel eens met een vervanger op stap moesten.
(Trekt een pijnlijke grimas) Helaas konden we ook dit keer niet op stap in de originele bezetting. We zijn nu op reis met een andere gitarist, omdat Tom Buchberger wegens verplichtingen niet mee kon komen. We hebben dit jaar al een maand getourd met Delain en Leaves Eyes. Tom was al door zijn vrije dagen heen en kon geen vrij meer krijgen. Hij heeft ook nog twee kleine kinderen thuis. Hij zit gewoon in de band hoor, maar het is echt vervelend voor hem, hij zou er wat graag bij geweest zijn. Hij wil de band ook niets in de weg leggen in de mogelijkheden om zich te laten zien aan het publiek. Toms vervanger op deze tour, Chris Hermsdörfer, is een geweldige gitarist uit de band Visions Of Atlantis. Onze A&R afdeling heeft hem ons aangeraden. Het was een gestreste situatie, die aan deze tour vooraf ging. Zoals je weet vervangen wij ReVamp. Vlak nadat zij belsoten niet mee te gaan werd ik werd gebeld door Continental met de vraag: ‘Zou Serenity kunnen invallen? Ik wil het nu weten!’ Uiteraard zei ik Ja! Echter, zonder te weten of de andere leden beschikbaar waren. Pas nadat ik had opgehangen met Continental kon ik de andere bandleden bellen. Ik werd gedwongen. Niet ideaal natuurlijk, maar het gaat prima zoals het gaat en we gaan er natuurlijk van uit dat Tom er de volgende keer gewoon weer bij is. Er zit ook een goede kant aan, weet je, want je steekt wat van elkaar op, met een vervanger in de band.
Jullie hebben veel getoerd dit jaar, wat vond je de geweldigste show?
Ik vond de show met Delain in Parijs de geweldigste show. Het publiek was echt te gek, we hebben nog nooit zo veel handtekeningen gezet als na dat concert. Ook München was geweldig. Er waren veel van onze trouwe fans aanwezig, er was enorm veel publiek.
We hebben ook wat pijnlijker momenten meegemaakt. Ik denk aan die keer dat we naar Spanje gingen en we uit de tourbus stapten. Er stond een menigte Serenity-fans op ons te wachten met foto’s voor een handtekening. We zeiden tegen allen dat we hoopten ze te zien in de zaal die avond. Toen begon het ons te dagen dat deze fans geen geld hadden om een toegangskaartje te kopen. Stel je voor: ze hebben de hele nacht en de dag voor het optreden rond de concertzaal gehangen, alléén om ons te kunnen begroeten tijdens het voorbijlopen. Daar hebben we ons echt even beroerd over gevoeld – ook al konden we niets veranderen aan de situatie. We hebben nog vier of vijf mensen op de gastenlijst weten te krijgen, maar meer konden we niet doen. Over het algemeen was het toeren gewoon geweldig, de nachtelijke tochten in de tourbus met de leden van andere bands – het was één groot hoogtepunt.
Is er veel uitwisseling tussen de bands?
Je hoort altijd andere verhalen van de bandleden. Dat is op zich al geweldig. Misschien worden er ook over ons ook wel ranzige verhalen verspreid, ik kan ze niet bevestigen. Ik heb in ieder geval een geweldige tijd gehad.
Maar als je even stilstaat bij wat jullie alleen dit jaar hebben gedaan: 48 optredens in 13 verschillende landen. Alleen de reisafstand is al duizelingwekkend. Raak je daar niet van uitgeput? En dan heb je er nog een baan en een relatie bij, waarschijnlijk…
Klopt allemaal. Maar je moet keuzes maken. Toeren is de enige manier om te groeien als een band, vandaag de dag. Er zijn zó veel tijdschriften die moeite hebben met overleven, omdat je alle informatie ook op het internet kan vinden. Dus je hebt Rockhard of Metal Hammer als fan niet eens nodig om aan verse informatie te komen. Toeren is echt de enige manier om nieuwe fans te krijgen. Ook op deze toernee kregen we weer diverse reacties van luisteraars die zeiden dat ze nog nooit van ons hadden gehoord. En dan te bedenken dat dit onze zevende Europese tour is!
We laten geen kansen liggen. Na onze eerste tournee met Threshold bijvoorbeeld, kregen die jongens in de gaten dat we makkelijk in de omgang waren en een goed effect op het publiek hadden. Dat leverde ons een tweede uitnodiging op, dit keer niet als opener, maar vlak voor de hoofdact. Zo ging het ook met Kamelot en met Delain. Alleen zo bouw je een goede naam op. Daaraan hebben we de uitnodiging van Continental om op deze tournee mee te gaan te danken.
Wat is je volgende stap in je muzikale loopbaan?
Als hoofdattractie op Wacken staan, natuurlijk, hahaha! Serieus: het ziet er naar uit dat we volgend voorjaar onze eerste tournee als hoofdact kunnen gaan doen. We hebben nu twee keer getourd als opener en op onze eigen tournee willen we een aantal bijzonder plaatsen aandoen, zoals Pratteln in Zwitserland, Aschaffenbur in Duitsland – in plaatsen waar we nog niet of zelden zijn geweest na de verschijning van ons recentste album en waar we goede ervaringen hebben. Daarna gaan we een nieuw album opnemen. We houden de relaties met de fans graag warm, vandaar die werklust. Daarnaast ben ik onderzoeksassistent aan de universiteit, wat mijn hoofdberoep is. Dat wil ik graag 20 uur per week blijven doen. In de weekends treed ik op met een cover-band. Van die twee bronnen van bestaan kan ik leven.
Vormt je werk als onderzoeker ook een bron van inspiratie voor het schrijven van teksten?
Yep. Het was een van de redenen om een conceptalbum te schrijven. Ik werd een beetje moe van het lezen van gewelddadige teksten over kruistochten, slachtpartijen en piraterij.
Kom op, dat was toch ook leuk, voor een tijdje? Wat een lol hebben we gehad met ‘Under Jolly Roger’ van Running Wild?!
Is ook waar, maar in het geval van Running Wild gaan de teksten nog ergens over. Ze gaan over personen die werkelijk hebben geleefd. Als het alleen over zuipen, rotzooien en piraterij gaat, dan haak ik af. Tuurlijk, het hoort erbij, prima zo, maar het heeft niets met diepgang te maken. Daarom heb ik de jongens in de band voorgesteld om dit concept uit te werken. Vooral Mario pikte dat heel goed op. Ik gaf hem de boeken en achtergrondinformatie en hij heeft ze op tekst gezet. Het viel nog niet mee om historische figuren te vinden wiens nalatenschap vandaag de dag nog voortleeft. Francis Drake, bijvoorbeeld, was ervoor verantwoordelijk dat Engeland niet werd overrompeld door de Spaanse armada. De wereld zou er anders uitzien, als hij er niet was geweest. Albrecht Dürer was ook zo’n figuur. Zij afbeelding van de biddende handen is bij veel mensen bekend – misschien wel zonder dat zij weten wie het heeft geschilderd.
Het lied dat we met Charlotte hebben opgenomen gaat over een persoon uit de tijd van de  Inquisitie, Heinrich Kramer. Het verhaal speelt zich af in Innsbruck, onze thuisbasis. In deze stad verloor hij zijn enige proces tegen een groep van acht vrouwen, die er in slaagden om onder de aanklacht van hekserij uit te komen en zo de brandstapel ontliepen. Omdat hij dit proces verloor, schreef hij het geschrift Malleus Malificarum, beter bekend als Hexenhammer. Dit boek heeft 400 jaar lang heksenjachten geïnspireerd. Alleen omdat hij een proces in Innsbruck verloor besloot Kramer dit boek te schrijven. Veel mensen kennen alleen de naam van het boek en weten niet eens wie het heeft geschreven. Die omissie hebben wij een beetje aandacht willen geven onder een breder publiek.
Op het laatste album zingen drie gastzangeressen mee. Hoe ging dat in zijn werk? Hebben jullie echt samen gezongen in dezelfde ruimte, of ging dat met gedigitaliseerde opnames via internet?
Ailyn (van Sirenia) leerden we kennen tijdens de tournee met Kamelot, toen we optraden in haar thuishaven Granada. Ze maakte op dat moment nog geen onderdeel uit van Sirenia. Ze was gewoon een fan op de eerste rij in het publiek, kocht een t-shirt na afloop en raakte met ons aan de praat. Ze bood toen aan om eens te komen zingen, mocht Serenity ooit een vrouwelijke gastzangeres nodig hebben. Eerlijk gezegd was me dit allang weer ontschoten, tot ze me op een dag mailde en haar aanbod herhaalde. We hebben haar twee keer op bezoek gehad, een keer voor opnames van stem en later nog eens voor de video. We zijn fans van elkaar geworden.
Het contact met Charlotte Wessels (Delain) was natuurlijk makkelijk gelegd, want we hebben dezelfde producers en dezelfde studio. We hadden haar goed leren kennen op de tour.
Amanda Somerville kenden we persoonlijk van dezelfde tour met Kamelot en ik ben totaal verliefd op haar stem. Ik ken haar werk met Avantasia en de metal opera Aina. Het enige wat ze me vroeg was of ik haar vooraf de compositie kon toesturen, zodat ze een indruk kon krijgen. Na tien minuten reageerde ze al met een positief antwoord.
Wat vind je van de fans in Nederland?
We zijn al een paar keer in Nederland geweest. Toen ik een half uur geleden terugkwam uit de stad, stonden er tien fans, volledig bedekt in Serenity kledij, voor de ingang te wachten. Dat geeft me een geweldig gevoel. Op zo’n moment weet je dat het de moeite waard is, om dit te doen. We spenderen al onze vrije tijd en houden geen stuiver over aan deze band. Als je dan geen respons krijgt, lijkt me dat nogal frustrerend. Gelukkig is dat bij ons niet zo. Het is geweldig om hier te mogen zijn, we voelen ons altijd warm onthaald, daar zijn we erg dankbaar voor!