Ensemble Seth behoort tot de pioniers van de Franse black metal en hun geprezen debuut Les Blessures de L’Ame dateert alweer uit de vorige eeuw. Na een reeks succesvolle platen, volgde in 2005 een welverdiende pauze. Zes jaar later was de tijd rijp voor de wederopbouw van dit illustere gezelschap. Vooruitblikkend naar het heden, brengt Seth met La France des Maudits hun zevende wapenfeit uit. Met bandleden die tevens ervaring hebben opgedaan bij tal van andere gerenommeerde formaties, is de kwaliteit onbetwistbaar hoog. Wat ik verwacht is niets minder dan een groots en verhalend epos.
Seth tracht met dit album een episch verhaal te vertellen over rebellie, gezien vanuit de ruïnes van de Notre-Dame. Ze schilderen, naar eigen zeggen, een donker muzikaal landschap vol as van gevallen engelen en de geest van opstand tegen het religieuze. In de praktijk ontvouwt dit zich als een sage van negen nummers, waarin de Franse geschiedenis en identiteit een centrale rol spelen.
Het sextet komt wederom sferisch voor de dag, waarbij rechtlijnigheid achteloos terzijde wordt geschoven. De opbouw van de composities voelt groots en vervuld van trots, als een sonische triomf. Seth schuwt daarbij niet om onconventionele geluiden te omarmen; de subtiele, op de achtergrond geplaatste vioolklanken dragen bij aan een gevoel van heroïek en grandeur.
De muziek wisselt van heroïsch en trots op Et Que Vive Le Diable! naar agressief en opstandig, zoals bij La Destruction Des Reliques te horen valt. De epische toetsen en meeslepende instrumentaties dompelen de luisteraar onder in een vervallen Parijs – precies wat Seth met deze nieuwe oorlogsplaat wil bereiken. Elk nummer heeft zijn eigen dynamiek met passages van rust die de luisteraar kalmeren, alvorens deze te overweldigen met opzwepende drumpartijen en de dragende, krachtige vocalen van Saint Vincent.
In Dans Le Cœur Un Poignard horen we niet alleen sfeer, maar ook een meer melodische benadering, waarbij een ander narratief naar voren komt, doordrenkt van heldhaftigheid en romantiek. Het instrumentale intermezzo Marianne biedt een adempauze, waarna Ivre Du Sang Des Saints zich ontpopt als een furieuze aanval, waar blastbeats en gitaarriffs van het duo Drakhian en Heimoth de boventoon voeren. De symfonieën en gruizige vocalen smeden deze klanken om tot een strijdlied van epische proporties.
Het meest uitgestrekte en officiële slotakkoord Le Vin du Condamné, vormt ongetwijfeld het hoogtepunt van dit verhaal. De aanstekelijke toetsen en venijnige riffs grijpen de luisteraar bij de keel en laten pas los als de laatste klanken in Parijs zijn vervlogen. Dit nummer dient als perfecte opmaat voor strijdlust; de herkenbare zanglijnen maken het bovendien tot een ware oorwurm. De bonustrack Initials B.B. herhaalt ditzelfde scenario op majestueuze wijze. Na het beluisteren van deze plaat zou men zich haast zelf geroepen voelen om ten strijde te trekken – ware het niet dat wij geen Fransen zijn.
Bereid je voor om te marcheren onder de vlag van Seth, in de grote traditie van de onverzettelijke zielen die ooit de Bastille bestormden en durfden te dromen van een opnieuw gemaakte wereld. La France des Maudits is een meesterwerk dat zowel muzikaal als thematisch kracht uitstraalt. Met epische composities en een verhalende gelaagdheid weet de band een sfeer van rebellie en Franse trots op te roepen. De combinatie van symfonische elementen, complexe structuren en rauwe intensiteit maakt dit album tot een meeslepende luisterervaring. Seth blijft zichzelf vernieuwen, zonder hun essentie te verliezen, en levert hiermee een plaat af die krachtig resoneert. Er rest nog één ding en dat is een nieuwe revolutie.