Sevendust – Blood & Stone

Twee jaar na het album All I See Is War is Sevendust terug met het album Blood & Stone onder de vlag van Rise Records. Met Blood & Stone staat de teller qua albums op dertien, maar is hier een niet heel ongelukkig getal. Je kunt namelijk van één ding zeker zijn bij Sevendust en dat is dat de band sinds de oprichting in 1996 albums aflevert met een constante kwaliteit.
Je kunt daar van alles van vinden, maar feit is wel dat je als liefhebber van het geluid van Sevendust ook uitermate goed kan genieten van de composities op Blood & Stone. Geen echte verrassingen en altijd binnen de marges van de rock strak neergezet. Van radiovriendelijke rock die richting de mainstream en richting de metal mee beweegt.
Met Dying To Live start het album krachtig en veelbelovend. Het rockt en spreekt aan en ik blijf genieten van het stemgeluid van Lajon Witherspoon. Dat hese rockgeluid blijft een genot om naar te luisteren. Geheel aan het eind van het album heeft Sevendust een cover van Soundgarden opgenomen waarvan in juni reeds een video werd gepresenteerd. Ik refereer nu meteen naar het einde van het album omdat Dying To Live en de Soundgardencover The Day I Tried To Live zo mooi het album insluiten. Daarbij is de opname meteen een eerbetoon aan Chris Cornell waarbij de teksten helaas niet genoeg waren om verder van het leven te genieten. The Day I Tried To Live is netjes door Sevendust neergezet. Ze zijn dicht bij het origineel gebleven en daar houd ik wel van.
Daarnaast blijft de rock aantrekkelijk zoals Sevendust het neerzet. Het drumwerk in Love is lekker vorm gegeven wat de aantrekkingskracht vergroot. In Desperation ligt het tempo wat hoger en mogen we praten van goede groovende rock met ook hier een voortstuwend ritme. Sevendust beweegt zich heen en weer tussen de mainstreamrock en de meer metalkant en juist in Desperation horen we juist dat meer rauwe randje in de muziek terugkomen. Ook in Against The World zit die beweging in één compositie verwerkt. Krachtiger dan het normale geluid weet de band in de refrein een heel publiekvriendelijk geluid neer te zetten en bevat de compositie een sterk muzikaal tussenstuk.
Praat je over publieksvriendelijk kom je zeker uit bij Blood From A Stone, Alone, Wish You Well of Criminal. Niet heel verheffend maar wel lekker laat Sevendust hier horen hoe rock kan klinken. In Nothing Left To See Here Anymore lukt di took. Een easylistening compositie, maar van zoetsappigheid is hier absoluut geen sprake. Die gevoelskant komt meer tot zijn recht in Feel Like Going On.
Op Blood & Stone doet Sevendust dus gewoon waar ze goed in zijn en wat je mag verwachten van de band. Het nieuwe album is een mooi vervolg op All I See Is War en is een mooi geschenk voor rockliefhebbers in de brede zin van het woord.