Vijf Fransozen die onder de namen Red, Jacker, Toma, Guillermo en Ben iets ten gehore brengen wat ze zelf Fiesta Blues ‘n’ Roll noemen. Net zoals hun bandnaam een heel heldere omschrijving: feestelijk, blues, rock ‘n’ roll.
Red (zanger en harmonicaspeler) heeft een opvallend vibrato dat me wel aan de Brit Roger Chapman doet denken, de klanken worden er echt uitgeperst en toch is het melodieus. Als geheel heeft het wat weg van de Yardbirds. Blues is weliswaar de basis en de mondharmonica is heel belangrijk, maar de songs zijn vaak eigenlijk gewoon hele goede en doorgaans vrolijke popsongs in plaats van in de blues gebruikelijker gesomber en ellende. Als je wat recentere bands zou moeten noemen kom je terecht bij bijvoorbeeld Urban Voodoo Machine, zij het dat daar nog instrumenten als de fiddle te vinden zijn. Hier zijn het harmonica, gitaar en toetsen die beurtelings de show stelen, of beter gezegd elkaar op een geslaagde manier opzwepen.
Heel lollig is Get Along, waarbij de tekst vooral uit AC/DC-titels bestaat. Naast de fijn tinkelende piano(!) zijn ook nog tal van AC/DC-kenmerken te bekennen. Een mooi eerbetoon zonder een kopie neer te zetten. Ook gitarist Link Wray (“king of the power chord”) wordt nog in het zonnetje gezet. El Dia De Los Muertos krijgt een lekker latinsausje mee, en de enige instrumental, Watch Out, is een geslaagde up-tempo rocker. Het album wordt afgesloten met de enige cover: No Mo Do Yakamo, een fijne shuffle van de mij tot dit album onbekende Amerikaanse gitarist Tim Krekel.
Shaggy Dogs is een typische festivalact: feestelijk, niet te ingewikkeld en vol bekende elementen uit blues en rock ‘n’ roll. Dergelijke bands hebben nog wel eens moeite om hun muziek goed op een album te krijgen. Zo niet deze heren. Op All Inclusive is het feestelijk en swingend, pretrock pur sang.
Shaggy Dogs website