Inmiddels zijn ze dik twintig jaar bezig, de Morsige Hondjes, met wat ze Fiesta Blues & Roll noemen: blues van de feestelijke soort. Zo ook op de EP Sorry For The Delay.
Bij de recensie van het vorige album omschreef ik ze al als een typische festivalact. Swingend en vrolijk, zonder nou direct genregrenzen op te rekken. Daar is niks mis mee. Ze brengen muziek die vrolijk moet stemmen en dat doet het. Coupletje-refreintje-coupletje, met melodieën die in een paar maten vertrouwd klinken.
Zanger Red had op het vorige album een heel geknepen stemgeluid. Aangenaam, maar voor sommigen waarschijnlijk een geluid waar je aan moet wennen. Tot mijn verbazing is dat geknepene op deze EP een stuk minder, met nog steeds dezelfde verhalende kwaliteit in zijn voordracht. De vijf songs zijn om en om up-tempo en wat trager, en zitten barstensvol mooie details. Er is bijvoorbeeld een fijne tinkelende piano in verschillende tracks, terwijl in The Ones Who Know It All de koortjes en de bakken met reverb op de gitaar opvallen. Op zijn tijd zijn er bovendien ook mondharmonica en blazers te horen, kortom er gebeurt van alles.
De Shaggy Dogs doen wat ze beloven: er een vrolijke boel van maken. Dat ze dat stiekem heel vaardig doen, is alleen maar mooi meegenomen. De komende maanden doen ze allerlei festivals aan, dus zie je hun naam op het aanplakbiljet ga dan vooral eens kijken.