Shakra – Mad World

De wereld is gek, wanneer ik de heren van Shakra mag geloven. Wat gisteren nog goed was, kan vandaag bij de vuilnis gezet worden en wat gisteren nog waarde had, is vandaag waardeloos geworden. De muziek van Shakra  is daarbij een uitzondering want met het vieren van het vijfentwintigjarig jubileum doet Shakra nog steeds wat het goed doet. Dat was gisteren goed en ook op Mad World is het uitstekend toeven binnen het rockgenre met elf heerlijke rocknummers én een sterke ballad om het album af te sluiten. Rocknummers die zich meteen behaaglijk nestelen in je onderbewustzijn waar ze de al opgeslagen muziek van Shakra weer laten oplaaien.
De no-nonsense-rock krijgt zeker vorm in Too Much Is Not Enough en A Roll Of The Dice. Titels die als refrein al sterk klinken en waarin het rasperige stemgeluid van Mark Fox uitstekend gedijt. Enigszins politiek geëngageerd en boodschap voor de volgende generatie is het meer uptempo Mad World en Fake News. Gevoed door een uitstekende ritmesectie laten de gitaristen (en tevens producers van het album) Thom Blunier en Thomas Muster hun gitaarsnaren in een juiste volgorde trillen en zowel begeleidend als solerend zorgen ze er mede voor dat het allemaal zo gemakkelijk wegklinkt.
Enigszins in hetzelfde straatje liggen Thousand Kings, Son Of Fire en When It All Falls Down. Het tempo is zo neergezet dat er rustig met het hoofd op en neer geschud kan worden. Daarbij zijn de composities sterk opgebouwd zoals je het graag hoort. Hoewel misschien wat voorspelbaar zijn het couplet, refrein en solo zo op elkaar afgestemd dat het aanvoelt als een warm bad waarin je heerlijk kunt ontspannen.
Dat rock en blues dicht bij elkaar liggen wordt duidelijk in When He Comes Around en I Still Rock. Shakra speelt hier fijn met het tempo in de coupletten en het refrein en deze compositie zou zomaar in de setlist van AC/DC worden gedropt.
In Turn The Light On grijpt Shakra helemaal terug op de rock uit de oude doos met Judas Priest als mogelijk voorbeeld. Muzikaal is het aardig rechttoe-rechtaan en tekstueel heeft het weinig om het lijf. Niet de sterkste compositie van het album, maar terdege wel degelijk volgens befaamd Zwitsers recept.
New Tomorrow is de ballad helemaal aan het einde van het album. Gevoelig wordt er in een licht akoestische setting een boodschap uitgedragen dat het allemaal wel weer goed komt. Mark heeft niet echt een stem voor zo’n gevoelige ballad, maar uiteindelijk is het een onvervalste ‘aansteker’-compositie waarbij de handjes wiegend de lucht mogen doorklieven.
Met 25 jaar op de teller zorgt Shakra voor een nieuw album dat, naar mijn idee, de tand des tijds moeiteloos kan doorstaan omdat het dat heerlijke tijdloze gevoel geeft. Ten aanzien van het vorige werk geen verrassingen, geen vreemde wendingen maar gewoon onvervalste rock zoals ze het al een kwart eeuw doen. En……ze hebben al aangegeven dat ze er nog wel 25 jaar aan willen plakken.