Daarnaast zijn er sinds het vorige album Smokin’ Hearts & Broken Guns met Derrick Shipp en Adam Zemanek een nieuwe leadgitarist en drummer aangetrokken, maar de kern van zanger Nathan Hunt, gitarist Josh Hamler en bassist Matt Fisher is er al vanaf het begin in 1996 bij. Ondanks die wijzigingen is er in de basis weinig veranderd. Nog steeds zorgt dit uit het Midwesten van de VS afkomstige gezelschap voor een alternatieve-rockvertaling van southern rock, heavy blues en roots, ongeveer ter hoogte van Black Stone Cherry en op de stevigste momenten Monster Truck. Een scheutje Pearl Jam, een wolkje Tom Petty, een drupje Queens Of The Stone Age en zo nog wat ingrediënten in de shaker voor een vertrouwd in het gehoor liggend en toch eigen geluid.
Het intro, ook Red Hands Black Deeds geheten, is een vooral door de zang voortgedreven, ingetogen dreigend nummer. De eerste echte track, Broken Ones, heeft juist een gestaag voortdenderende ritmesectie die wel aan Queens Of The Stone Age of Howlin Rain doet denken en met een opvallende zangpartij. De song daarna, The Come Up, is juist weer in de basis een bijna vrolijk en heel poppy deuntje, ook al is het een song over depressie. Wat mij betreft is dit overigens wel een van de mindere nummers.
Verderop is er een funky rocksong te horen (Soul Crusher), is Off The Tracks een vlotte rocker met wat texmex- en New Orleans-invloeden en heeft The Devil In Our Wake een stevige grungevibe. Maar het is niet altijd even ruig. Tusk And Bones doet eerder aan Tracy Chapman denken dan aan een stevig groovende rockband en na afsluiter Scavengers is er een hidden track met een hilarisch vals gestemde gitaar.
Zo’n band met een beetje van alles kan heel makkelijk op zijn Nickelbacks vooral heel veel niets worden. Bij Shaman’s Harvest leveren de jaren zeventig, tachtig en negentig juist een smakelijk gevariëerd menu op, zonder een niksig allegaartje te worden.
Shaman’s Harvest website