Met She Hates Emotions maakt Chris Pohl (o.a. Blutengel en Terminal Choice) elektronische wave popmuziek die sterk refereert aan de jaren tachtig. Het moet gezegd dat de nummers stuk voor stuk oorwurmen zijn die je niet snel meer loslaten. De elektronische muziek swingt en is uiterst dansbaar. Simpele maar doeltreffende refreinen zorgen ervoor dat iedereen mee kan zingen. De kunst van herhalen is Pohl niet vreemd. Normaal gesproken een minpuntje, maar in de aanpak van She Hates Emotions werkt het wonderwel. Hoewel op een nummer na (Ich Will Hier Weg) alles in het Engels gezongen wordt zal de grootste afzetmarkt toch zijn thuisland Duitsland zijn. De melodieuze aanpak bezit namelijk ook regelmatig de bekende Duitse staccato aanpak. Dat maakt de muziek net wat hoekiger. Dat is bijvoorbeeld goed te horen op Another Step In The Future of This Is The End. Eerlijk is eerlijk, er mag in sommige kringen de nodige kritiek zijn op Chris Pohl maar Happy Pop Music is gewoon een leuke plaat. Enigszins simpel in de aanpak van de nummers, maar het is erg doeltreffend en uiterst aanstekelijk gedaan. Dat is een kwaliteit die niet iedereen gegeven is.
She Hates Emotions – Happy Pop Music
562
vorig bericht