She Hates Emotions – Melancholic Maniac

Een eigentijdse hommage aan de Dark Wave en New Wave van de jaren tachtig in twaalf nummers.
Chris Pohl (ex-Seelenkrank) is de zanger en tekstschrijver van Blutengel. Hij groeide op met de jaren tachtig muziek, de donkere synthesizer klanken van de dark wave en de new wave. She Hates Emotions is minimalistische synthesizer muziek met een vleugje jaren tachtig. De focus ligt niet op bombastische uitingen of een buitensporige productie.
De nummers roepen herinneringen op aan de jaren tachtig maar het zijn nieuwe, hedendaagse composities. See The Light is de eerste single en de herinneringen roepen meteen Laura Branigan’s Self Control op. Een pakkende melodielijn op de synthesizer en het ohoho in het refrein, er is een link. En zo zijn er meer nummers die associaties oproepen met Depeche Mode, Anne Clark, Human League of Alphaville.
De videoclip van See The Light is in Berlijn opgenomen, op de locaties waar Pohl een groot deel van zijn tienerjaren doorbracht, bij de dierentuin, de bioscoop, de winkels. Turn Back Time doet erg denken aan Safety Dance van Men Without Hats en titels als Ghost Town en Cry Wolf roepen ook herinneringen op ook al hebben ze niets met de jaren tachtig nummers met dezelfde titel te maken.
Het geheel vormt een uitermate dansbaar album maar toch past de titel Melancholic Maniac goed bij de nummers die gaan over de angst om alleen te worden gelaten, eenzaamheid, liefde en dood. Voor alle duidelijkheid vermeldt Pohl nog dat het zeker geen Blutengel album is, maar fans van deze band zullen hier zeker niet door afgestoten worden. Het is een hedendaagse versie van de jaren tachtig muziek, fans van toen zullen hier zeker van genieten.