Shrezzers moet het doen met een redelijk klein aantal toeschouwers. De Russische heren brengen een vrij progressief metalcore geluid, voorzien van een heuse saxofoon. Ook hebben ze een gitarist die zijn gitaar heeft weten te versieren met blauwe lichtjes. Dit alles zorgt voor een ietwat minder bruut geheel dan de bands die zullen volgen die avond. Hoewel er toch een aantal fans in de zaal lijken te zien die enthousiast reageren bij het noemen van een nummers als Mystery moet ik bekennen dat de vonk bij mij niet overspringt. Een dikke voldoende voor de poging tot originaliteit, dat wel.
Ik zag The Underside al eens eerder in het voorprogramma van The Cancer Bats, daarom had ik al hooggespannen verwachtingen. Gelukkig worden die ook weer ruimschoots ingelost. Deze band uit Nepal legt dit keer, in vergelijking tot hun vorige optreden iets minder de nadruk op de Nepalese invloeden en hun eigen Eddie-achtige mascotte in demonenmasker is nauwelijks aanwezig. Wat wel blijft is de ontzettende gedrevenheid van deze mannen en de snoeiharde sound. Dikke riffs, geweldige screaming vocals en een vette groove zo nu en dan. Echt muziek om je een nekhernia te bezorgen van het headbangen.
Terloops doen de heren nog wat aan toeristen promotie als ze laten weten dat hun land een prima land is om te bezoeken met o.a. cheap weed. Ook bij de merch-stand krijg ik nog een foldertje daarover in mijn handen geduwd. Wat een ambassadeurs!
De tent zit behoorlijk vol als Betraying The Martyrs hun metalcore kunstje mag laten zien. Vanaf de eerste seconde gaat de beuk er in en ze hebben geen moeite het publiek mee te krijgen. Als er gevraagd wordt om de eerste pit rennen de fans van alle kanten van de zaal naar het midden alsof er gratis donuts verstrekt worden.
Naast de bekende moshpits, circle pits en het “met zijn allen gaan zitten en opspringen” of lekker allemaal een woordje uit de tekst (Down) meebrullen weten deze heren toch wat nieuws te brengen. Ze laten weten dat de eerste uit het publiek die op het podium zijn broek uittrekt en op zijn hoofd draagt een gratis shirt krijgt. Een jonge sportieveling blijkt wel in voor een geintje. En terwijl frontman Aaron Matts laat weten dat de jongen enorme zweetvoeten heeft trekt deze schoenen en broek uit. En jawel, met zijn broek op het hoofd wordt hij het middelpunt van de moshpit. Weer eens wat anders zullen we maar zeggen.
Ik moet zeggen dat dit een band is die een live show weet neer te zetten als het gaat om energie en bruut geluid. Ik kan wel zeggen dat Aaron Matts een grote indruk op me heeft weten maken met zijn stem. Wat een brulboei! Al die energie op het podium maar ook in de pit warmt de boel behoorlijk op! Het kwik stijgt in de zaal tot maar liefst 25 graden, dus het zweet druipt van de gasten af.
Als ik even voor elf uur buitenkom is de buitenlucht lekker verkoelend. Het ging er heet aan toe deze avond!