Shumaun – One Day Closer to Yesterday

Een band om in de gaten te houden.
Het Amerikaanse Shumaun is ontstaan uit een solo-project van Farhad Hossain. Eerder maakte de zanger, gitarist en toetsenist deel uit van progressieve metalband Iris Divine. Na wat gedoe met bandleden die gingen en kwamen volgde in 2015 het titelloze debuutalbum. In een bezetting van Farhad Hossain (zang, gitaar, toetsen), Jose Mora (basgitaar), Tyler Kim (gitaar) en Tanvir Tomal (drums) werd het tweede album One Day Closer To Yesterday uitgebracht.
De muziek van Shumaun kan het best omschreven worden als krachtige en melodieuze progressieve metal. Mede doordat de uitstekende zang van Farhad Hossain doet denken aan dat van Ray Alder plaats ik Shumaun in het straatje van Fates Warning en Redemption. Maar ook Ice Age (band die eind jaren negentig middels twee albums een kort bestaan had) en Hourglass mag als referentie worden genoemd. Ook dat zijn bands die kracht kunnen doseren en in staat zijn deze aan melodie te koppelen.
Het thema van dit schijfje liegt er niet om. De donkere dagen zijn onder ons. De wereld verkeert in een crisis en we verlangen naar iets beters. Dan vang je in je ooghoek een glimp op van de dageraad en je geest gaat naar een hogere staat van bewustzijn….. Shumaun heeft met One Day Closer To Yesterday een album gemaakt voor die nieuwe dageraad.
Waar bovengenoemde bands, maar ook talloze anderen in dit genre voortborduren op hun eigen oeuvre en niet zelden in herhaling vervallen, is de muziek van Shumaun een streling voor de trommelvliezen. Die streling begint al gelijk met de zalvende toetsen akkoorden op het openingsnummer Sensus Divinitatis, waar na een minuut Farhad Hossain met zijn prachtige stem het kippenvel gelijk op mijn armen zet. Naadloos vloeit het nummer over in The Writing Is On The Wall. Energiek en hyper met meerstemmige vocalen. Fear Is kent een kalm intro maar kantelt al snel in een stevig en gevarieerd rock nummer.
Met het korte instrumentale en pastoraal klinkende City Of Gold wordt het rustpunt op deze cd ingeluid. Aansluitend horen we Central Station, een ander hoogtepunt wat een cinematografisch karakter heeft en wederom prachtige zang kent (zie onderstaande video). Remember Me And I Will Remember You is episch en etherisch tegelijk. De absolute grand finale is echter het titelnummer One Day Closer To Yesterday wat ook de melodie bevat waar het album mee start. Het is een muzikale krachttoer van een kwartier waarmee Shumaun zich wat mij betreft gelijk onder de toppers schaart. Alleen dit nummer rechtvaardigt al de aanschaf van dit album.
Een band om in de gaten te houden.