De eerste track, Hunter’s Moon, doet me een beetje denken aan Kingfisher Sky en Iced Earth. Opnieuw een heel sterke songopbouw, met het betere riffwerk als surplus. Op The Meek hoor je dan weer een lekkere snelle groove en flink wat melodie in wat je doorgaans als moderne, alternatieve heavy metal zou omschrijven. Ergens voorbij halfweg komt er nog wat prog-thrash aansluiten. Slotnummer Albedo is een track met enkel piano en de prachtige vocalen van Bastiën. Mooi, maar deze track lijkt, met een loopduur van nauwelijks een minuut, vooral de intro naar een volgende song.
Wat mij betreft heeft Shuulak zich nu wel genoeg warm gelopen. Laat dat album maar komen.
https://shuulak.bandcamp.com/album/albedo