Sick Society – URNO1

Hoe ironisch dat deze band de naam Sick Society draagt aangezien ze komen uit de voormalige bakermat van het Corona-virus, Italië. Buiten Lacuna Coil kan ik eigenlijk weinig echt sterke metal bands opnoemen uit dit land. Dit album gaat dat niet veranderen.
De band omschrijft het eigen geluid als ”primitive metal”. Dat dekt wat mij betreft de lading niet, dat doet denken aan een wat bruter en compacter, hardcore achtige sound. Dat heeft dit album niet. Toegegeven, welke subgenre je deze band dan wel zou moeten geven is nogal een uitdaging.
Soms hoor ik wat thrash metal en groove metal terug, soms wordt heel even een Iron Maiden riffje in de mix gegooid. Bij tijd en wijle doen de vocals denken aan die van Dez Fafara (DevilDriver). Op White Collar wordt een kort uitstapje gemaakt naar clean vocals, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen. De samples op de eerste en zevende track, met wat onduidelijk gesproken Italiaans en een Benny Hill / jongleer act muziekje, werken me een beetje op de zenuwen en passen niet bij de rest van de muziek. Eigenlijk zetten alle nummers lekker in met een mooie bombastische riff om vervolgens te verzinken in een aaneenschakeling van verschillende ideeën in plaats van een daadwerkelijke, coherente, song.
Je zou kunnen stellen dat dit een gevarieerd album is. Je zou ook kunnen stellen dat het een onsamenhangend geheel is. Persoonlijk ga ik meer voor de laatste.