Sifting – The Infinite Loop

Jaarlijks stort een almaar toenemend aantal groepen en artiesten een net zo onmetelijk aantal albums uit over de hoofden van de muziekliefhebber. Zelfs een door de wol geverfde recensent is lang niet altijd bij machte om alles te volgen. Ook ondergetekende, die zich toch redelijk ervaren mag noemen, scheidt het kaf niet altijd meer van het koren. En vindt die ene speld (lees: parel) niet meer in de spreekwoordelijke hooiberg. Of soms jaren later. Zoals bij Sifting, de Amerikaanse progressieve metalband met Venezolaanse roots.
Oprichter van Sifting is de uit Caracas (Venezuela) afkomstige Eduardo ‘Edu’ Gil. In 2010 verloor hij beide ouders na een vliegtuigongeluk. Als vorm van rouwverwerking begon hij muziek te schrijven. Hij verzamelde wat vrienden en formeerde Sifting. De band ging in eigen land touren en in 2013 werd het debuutalbum All The Hated uitgebracht. Ze kregen veel reacties van fans uit de Verenigde Staten waardoor Gil in 2014 besloot om naar Los Angeles te emigreren (het is niet bekend of Donald Trump ook fan is van Sifting…). Ter plekke rekruteerde Gil nieuwe muzikanten. De geschiedenis herhaalde zich. Nadat eerst een ep werd uitgebracht volgde in 2017 het album Not From Here. Dat album wekte weer de aandacht van gevestigde namen en platenlabels. De toekomst zag er rooskleurig uit.
Het derde album The Infinite Loop bracht mij voor het eerst in contact met Sifting. En ik moet bekennen dat dit album mij van de sokken blies. Wat een power, wat een virtuositeit, wat een technische bagage en wat een geluid. Ik bestempel dit album nu al als een klein progressief metal meesterwerk. Liefhebbers van Megadeth, Dream Theater en Metallica kunnen hun hart ophalen aan dit 70 minuten durende pareltje. Het voert te ver om ieder nummer afzonderlijk te beschrijven. Ik laat een selectie de revue passeren.
Met de ruim tien minuten durende opener Agony wordt de toon gelijk gezet. Het begint met  vriendelijk akoestisch gitaarwerk dat overgaat in een typisch Dream Theater-achtig intro. Staccato gitaarriffs, razende gitaarsolo’s en solide en geweldige drumbeats volgen elkaar in hoog tempo op. Maar ook de zang van Eduardo Gil is uitstekend verzorgd. Op de juiste momenten wordt gedoseerd en de voet van het gaspedaal gehaald. Deze variatie zorgt ervoor dat de tien minuten omvliegen.
A Critical Affair komt uit het boekje van Metallica en laat horen wat een magistrale drummer Joe Aguirre is. En wat te denken van de razendsnelle gitaarsolo’s van Richard Garcia. Deze man steekt gitaar-grootheid John Petrucci met zijn soms onnavolgbare en virtuoze spel naar de kroon. Stop Calling Me Liberty kan worden beschouwd als een hedendaags meesterwerk met zijn agressieve gitaargeweld en dito zang. Halverwege zit een waanzinnige Marty Friedman-achtige gitaarsolo waarna het geweld naadloos overgaat in een statig klinkend semi-akoestisch intermezzo. Gevolgd door enkele meesterlijke growls van Gil. Desondanks blijft het nummer toegankelijk door zijn aanstekelijke refrein. Na deze ruim zeven minuten moest ik even op adem komen. En die had ik nodig want het instrumentale The Fifth Element doet er nog een schepje bovenop met retestrak spel, inclusief enkele sublieme ‘deadstops’ en feilloze tempowisselingen. De kast waar Sifting haar muzikale bagage uittrekt moet wel immens groot zijn.
Andere hoogtepunten op het album zijn Ghost Of A Lie met Derek Sherinian (Sons of Apollo, Dream Theater, Alice Cooper) op toetsen. Met een van hem typerende solo geeft hij extra cachet aan dit nummer. En dan natuurlijk het titelnummer The Infinite Loop. Deze klokt ruim dertien minuten en gaat over reïncarnatie en hoe het leven een constante evolutie is van oneindige bestaanscycli. Het nummer is een epic uit het boekje. Men neemt de tijd voor een zorgvuldige opbouw. Intermezzo’s worden langer uitgesponnen en het klinkt ook minder gehaast. We horen dat ‘Edu’ ook een gevoelige kant van zingen heeft en bovendien een uitstekend bereik.
Bijna 30 jaar geleden werd ik van de sokken geblazen door Images And Words, het tweede album van Dream Theater. En mijn eerste kennismaking met dit gezelschap. De rest is geschiedenis zo weet iedere liefhebber. Met The Infinite Loop van Sifting beleef ik nu exact dezelfde ervaring.