Silas J. Dirge – Tales Of Woe

Funeral-folk, bluegrass en americana op Rockportaal? Moet kunnen. Toch zeker voor een review van Tales Of Woe, het debuutalbum van Silas J. Dirge. Geen album dat beter hel en verdoemenis oproept dan deze Tales Of Woe, en daar houden metal- en rockliefhebbers toch van? Wie zich voluit wil wentelen in pijn en verdriet, weet welk album hij/zij moet aanschaffen.
 
Silas J. Dirge is het alias van Jan Kooiker, de frontman van The Information, in 2011 één van de finalisten van de Grote Prijs van Nederland. The Information is nooit helemaal doorgebroken, maar vormt wel de basis van dit fijne album. Kooiker krijgt op zijn debuut als Silas J. Dirge op elektrische gitaar hulp van zijn voormalige bandmaatje Harald De Ruiter. De andere muzikanten zijn Yorick Bergsma (Pine Needle Miners) op mondharmonica en Thomas Van Voorst (Bek Vol Zand) op bas.
 
Silas J. Dirge’s album Tales Of Woe is een gitzwart album met americana en roots, aangelengd met bluegrass en retro-country. Kooiker heeft een warme, door het leven gerijpte stem die perfect past in het tranendal. Hij heeft ook een smooth Amerikaans accent waarmee hij mooi zijn Nederlandse afkomst camoufleert.
 
Sirens Of The Tar had van een jonge Johnny Cash kunnen zijn. On The Train Of Aches roept herinneringen op aan spaghettiwesterns en Hank Williams. Met Reaper jaagt Silas J. Dirge je de stuipen op het lijf.  Drie songs steken er een beetje bovenuit: Tender Eyed, Save Me en Below And Above.
 
Denk aan 16 Horsepower, Willard Grant Conspiracy, Johnny Cash, Bill Monroe en The Nitty Gritty Dirt Band.