Silas J. Dirge graaft nog steeds naar de roots van de country en bluegrass, toen ze de tracks nog zonder drums en met vooral akoestische instrumenten opnamen en ze het in de lyrics vaak over God en de duivel hadden. Denk aan Hank Williams, Bill Monroe en het vroegste werk van Johnny Cash. Hear It’s Roar, de bijbel-les You Reap What You Sow en Devil’s In Town zijn tracks die door de eerste generatie godsvrezende country-artiesten hadden neergeschreven kunnen worden, waarbij de waarschuwingen rauw en onverbloemd worden gebracht en de vermanende vingertjes vlot in de lucht gaan. Dat geldt ook voor I Saw A Snake en misschien Hang Me High. De ‘kale’ sound met de nadruk op de dreigende vocalen versterkt nog het naderende onheil van de lyrics dat uiteindelijk onomtkoombaar zal blijken.
De afwisseling zit deze keer in het ongevaarlijke, geromantiseerde feelgoodverhaal (met een twist) Black Dog (over het in huis halen van een zwerfhond) en A Land More Kind Than Home. Die laatste kan je moeilijk anders zien dan als de afscheidsgroet van Silas J. Dirge aan Ennio Morricone, de godfather van de spaghettiwestern-soundtrack. Muzikaal zijn er alvast knipogen naar Once Upon A Time In The West en For A Fistful Of Dollars. Het bijna instrumentale Dolly Shot is dan weer knap verrassend door dat huilende orgel en die druilerige twang in die elektrische gitaar. Deze track wijkt in compositie en opbouw zo af van de andere dat we deze misschien moeten aanduiden als post-country.
Het absolute meesterwerk van dit album is dan toch Flowers On Her Grave. Dat spookverhaal is een morbide meesterwerk dat bij de luisteraar de haren zal doen rechtkomen. Muzikaal klopt het helemaal met dat zuinige koortje en die pedal steel.
Een fijn dark country-album. Silas J. Dirge legt de lat opnieuw wat hoger voor dit genre.
https://silasjdirge.bandcamp.com/