Na een aantal jaren niets te hebben uitgebracht keerde de symfonische black metal band Dimmu Borgir onlangs terug met hun nieuwe album, Inspiratio Profanus. Toegegeven, het bestaat uit slechts covers, maar het is wel een leuk nieuw teken van leven en een mooie aanleiding om eens te spreken met gitarist Silenoz.
Wat me vooral bevalt op het nieuwe album, Inspiratio Profanus, is hoe rauw de cover van Venom’s Black Metal klinkt. Was het tof om terug te keren naar dat rauwere geluid, versus de meer symfonische koers die jullie tegenwoordig varen? Mis je dat rauwere geluid soms?
Alle liedjes beginnen vanaf het allereerste begin echt rauw, weet je, omdat het heel puur is. Het is alsof je een piramide bouwt, in feite, of een zandkasteel of wat dan ook. Alles is heel rauw in het begin, en dan begin je, zodra je de structuur van een lied hebt, lagen aan te brengen, op te bouwen, en soms bouw je te veel, moet je gaan schaven. Dus ik denk dat in deze echt primitieve vorm alle Dimmu-liedjes behoorlijk rauw zijn. Natuurlijk klinken ze op de albums niet meer zo rauw, omdat dat nu eenmaal is hoe we nummers maken. Maar ik voel nog steeds de echte oeroude sfeer als we de nieuwe nummers repeteren, en als we repeteren voor live shows en dergelijke, is het voor mij altijd nog steeds heel rauw. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik het waarschijnlijk niet zo erg mis zoals jij ernaar kijkt. Omdat we er natuurlijk lagen bovenop leggen aan het eind. En ik weet hoe het klonk vanaf het begin, toen het nummer nog in de kinderschoenen stond, toen het nog niet af was.
Ik vond de keuze van nummers interessant. Ik denk dat het een soort eerbetoon is aan de bands die je hebben geïnspireerd.
Ja, absoluut. En dit zijn slechts zeven nummers die eigenlijk een beetje van onze invloeden en inspiraties laten zien. Er zijn tonnen en tonnen meer, maar voor nu waren dit degenen die we door de jaren heen hebben gecoverd. En ik denk dat het mooi is om de rauwe kant van de band te laten zien, zoals je voorstelde met het Black Metal-nummer, en dan heb je de meer melodieuze en relaxte kant met een nummer als Perfect Strangers, bijvoorbeeld. En wanneer je deze twee dingen samenvoegt, zoals de ruwheid en de melodieuze kant, krijg je die combinatie van het melodieuze en het meer rechttoe rechtaan werk.
Ik vond met name het nummer van G.G.F.H., Dead Men Don’t Rape, interessant. Ik had daar eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Op welke manier was dat een inspiratie?
Ik denk omdat we, in de vroege jaren 90, toen we begonnen met Dimmu, zowel Shagrath als ik specifiek, naar veel donkere dingen luisterden naast alleen maar metal- en black metal-spul. Dus toen het idee ontstond om iets meer ongebruikelijks te doen, dachten we eraan dat nummer te doen. Maar natuurlijk is dat niet het typische voor ons om te doen, dus moesten we er op een andere manier naar kijken. En we moesten gitaarpartijen en drumdelen schrijven, om het meer als ons te laten klinken, the Dimmu-fyen, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat is het woord dat we gebruiken als we over onszelf praten en covers doen, het is als Dimmu-ficeren van een stuk muziek. Dus dat was een beetje uitdagender dan de andere nummers, voor zover ik me herinner, omdat het iets meer van ons vereiste op dat gebied.
In mijn recensie schreef ik dat het waarschijnlijk een band was die ervoor gezorgd heeft dat jullie meer dan alleen standaard black metal zijn gaan maken.
Ja, dat denk ik wel. En ik denk ook dat naarmate je ouder wordt, er meer verschillende soorten muziek binnensijpelen. Het is bijna als Dracula’s groene mist, het dringt als het ware in je, onder je huid, en je reist de wereld rond, je ziet verschillende culturen, verschillende muzikale dingen. En zelfs als je het niet direct in je eigen muziek opneemt, is er toch een openheid om andere dingen in je eigen muziek te willen proberen op te nemen.
Ik hoorde dat er binnenkort nieuw en origineel materiaal uitkomt?
Ik zou willen zeggen ja zonder aarzeling, maar nee, het zal nog wel even duren voordat het wordt uitgebracht, omdat we nog niet klaar zijn met al het schrijven. Maar we liggen echt goed op schema, zoals ik het in ieder geval zie. Dus we gaan veel van de onafgewerkte gestructureerde nummers voor de rest van het jaar en het begin van volgend jaar afronden en dan kunnen we hopelijk beginnen met het opnemen van de werkelijke drums voor het nieuwe album in de lente of begin zomer.
Kun je al wat hints geven over wat we kunnen verwachten?
Het is moeilijk te zeggen, maar ik denk dat wat we tot nu toe hebben, en de paar mensen die de demofases heb gehoord bevestigen dat, gewoon klinkt als ons. En gevarieerd. Het heeft veel linken naar het verleden, zogezegd, het heeft veel dingen van het heden, en ook misschien wat nieuwe elementen. We proberen niet te schrijven met een voorgeprogrammeerde geest, want dat komt meestal niet echt goed uit. Dus we proberen te schrijven met gewoon het gevoel, en als we een flow hebben van een thema of een idee, dan gaan we gewoon verder op dat pad voor dat specifieke nummer, en dan kan het volgende nummer misschien weer ruwer en brutaler zijn. De manier van werken heeft in het verleden gewerkt, dus waarom nu niet? Het is hetzelfde, niet om ons te vergelijken met bands als Iron Maiden of KISS of wie dan ook, maar iedereen heeft zijn manier van dingen doen, AC/DC heeft zijn manier van dingen doen, en wij hebben onze manier van dingen doen. En ik denk dat het een goede zaak is als mensen je band kunnen herkennen binnen de eerste paar seconden van een nummer.
Over een rauwe sound gesproken, je andere band, death metal band Insidious Disease, kwam in 2020 met een nieuw album uit. Dat was natuurlijk tijdens de pandemie. Waren er plannen om daarvoor op tournee te gaan?
Ja, we hadden plannen om op tournee te gaan en zo. We hebben uiteindelijk maar één of twee shows gedaan, denk ik, vanwege het feit dat alles op slot zat. Dus in de tussentijd zijn we gaan werken aan weer een nieuw Insidious-album. We hebben 11 of 12 nummers gedemo’d tot nu toe, en we zouden bijna een jaar geleden beginnen met het opnemen van drums, maar dingen werden om verschillende redenen uitgesteld. Maar we staan eigenlijk gewoon klaar om te beginnen met het opnemen van het nieuwe album. Het is nu zo goed als klaar om opgenomen te worden.
Op het Dimmu Borgir album For All Tid ben jij nog als vocalist te horen. Waarom daarna niet meer?
Ik deed de hoofdvocalen op het eerste album en het tweede album. Ik denk dat het vrij eenvoudig was toen we erachter kwamen dat Shagrath een krachtigere stem heeft dan ik. En hij wilde een frontman zijn, ik niet. En toen was het eigenlijk zo simpel als dat. Ik denk dat we destijds gewoon voelden dat dit meer de juiste samenstelling was zoals we het voelden. Ik heb daarna nog wat achtergrondvocalen gedaan, maar hij is natuurlijk meer bedreven in het zijn van een frontman en zanger dan ik.
Geen plannen voor een nieuw zangproject in de toekomst?
Niet echt. Ik bedoel, ik sta open om hier en daar wat gastvocalen te doen. Waarschijnlijk ook op het nieuwe Insidious-album zal ik wat achtergrondvocalen doen. Dus we zullen zien. Maar ik voel me er niet comfortabel bij om de enige zanger te zijn voor iemand of mezelf. Dus ik laat het daarbij.
Over je stem gesproken, je hebt wat stemwerk gedaan voor de Dethklok animatieserie Metalocalypse.
Ja, dat klopt. Dat was leuk om te doen. Maker Brendon Smalls vroeg, waarom kun je niet in één scene spreken in je Noorse dialect? En ik dacht, echt? Oké. Dus ging ik ervoor en deed dat. En ik denk dat we in twee afleveringen zaten. We waren in de studio en deden wat andere nasynchronisaties en vocalen. Het was allemaal erg leuk.
In die tekenfilm heb je ook een hamburgertent, die Dimmu Burger heet. Hoe reageerde je toen je dat voor het eerst zag?
Nou, het is waarschijnlijk behoorlijk voor de hand liggend dat ze zo’n tent Dimmu Burger zouden noemen. Dat doet me denken, we waren eens in Texas en er was een fan die niet wist hoe je Dimmu Borgir uitspreekt. Dus een andere vriend van hem zei weer, nou, als je zegt, “gimme more beer”, zo spreek je Dimmu Borgir uit.
Ik weet dat je een motorrijder bent. Ik zou graag willen weten wat jou aantrekt in die motorwereld en of het meer gemeen heeft met de metalwereld dan alleen het leer?
Ik denk dat, weet je, als je terugkijkt op de geschiedenis van motorrijders, ze begonnen met een liefdadigheidsmentaliteit. Ik denk dat dat is wat motorrijders en de metalgemeenschap gemeen hebben, dat ze deze mentaliteit van gemeenschap delen. En ja, er zijn zoveel dingen die we op dat gebied gemeen hebben, weet je. En ik probeer niet te veel te focussen op mijn motorrijderkant als ik muziek maak, maar dan overlapt alles toch op die manier, omdat ik ben wie ik ben. Ik denk dat het gevoel van vrijheid in het motorrijden me aantrok, iets wat ik ook ervaar via de band, en de muziek en de teksten die ik schrijf. Ik denk dat lid zijn van een band en een club of wat dan ook, dat gevoel van erbij horen en broederschap geeft.
Als motorrijder ben je best kwetsbaar. Heb je geen ernstige ongelukken gehad?
Ik wel een paar, als motorrijder is niet de vraag of je valt, maar hoe vaak je valt. Dus elke keer dat je op de motor stapt weet je dat mogelijk is. Je moet die angst overwinnen. Ik heb hetzelfde gevoel als ik op het podium sta, zelfs als ik daar ben met mijn broeders op het podium. Die overwinning geeft ook kracht.
Ik heb begrepen dat je vroeger in een kleuterklas werkte.
Ja, min of meer. Ik beneen paar maanden ingesprongen voor een vriend van me in de kleuterklas. Ik heb geen degelijke opleiding in die richting, maar ze hadden wat extra hulp nodig. En ik heb ook gewerkt met gehandicapten of jongeren met problemen in een jeugdcentrum. Dus ik heb behoorlijk wat ervaring in het werken met mensen. Dat doen we ook met de motorclub. We springen in en helpen mensen. En terugkomend op het jeugdcentrum, dat was ook iets wat ik deed omdat Dimmu in die tijd niet veel deed en ik ook de kosten daarvoor moest betalen. Maar ik heb veel geleerd. Ik denk dat ik waarschijnlijk meer over mezelf heb geleerd dan over de andere mensen waarmee ik werkte en voor wie ik werkte.
Nog één ding. Ik was echt blij om te zien dat je zelfs het Dynamo Metal Fest in 2024 zult headlinen. Dat is geweldig.
Het wordt geweldig om terug te komen en dat onder die vlag te doen. Ik weet niet of wij nog steeds de enige band zijn in de Dynamo-geschiedenis die drie jaar op rij heeft gespeeld, want dat deden we in 97, 98 en 99. Misschien zijn er andere bands die het ook drie jaar op rij hebben gedaan, maar tot nu toe heb ik er niets over gehoord. Dus ik beschouw dat als een moment om trots op te zijn. Ik ben echt enthousiast.
Foto’s: beschikbaar gesteld door Nuclear Blast Records