Silhouette – Beyond The Seventh Wave

Het gaat goed met de Nederlandse progressieve rock (ik prefereer trouwens de term symfonische rock). Kwam eerder dit jaar Knight Area al op de markt met het prachtige Hyperdrive, eind november is het de beurt aan Silhouette die (via Freia Music) het album Beyond The Seventh Wave uitbrengen. Een schijf met elf symfonische pareltjes. De band laat zich op dit vierde album onder meer bijstaan door violiste Laura ten Voorde (Adeia), cellist Ruben van Kruistum (Adeia), klarinettiste Tamara van Koetsveld en niemand minder dan Ton Scherpenzeel (Kayak, Camel).
Silhouette weet meteen indruk te maken met de Prologue dat via Betrayed overgaat in Web Of Lies – part 1 – The Vow. Het stemgeluid van Erik Laan snijdt je met zijn schoonheid meteen door je ziel terwijl Daniel van der Weijde de wonderlijkste tonen uit zijn gitaar weet te halen die tezamen met het klarinetgeluid een buitengewone spanning weet op te bouwen die door de synthesizer meteen wordt versterkt. In Web Of Lies passen de stemmen van Erik Laan en Brian de Graeve uitstekend bij elkaar, waarbij overeenkomsten met het stemgeluid van Ian Anderson naar boven komen in de tweede stem. Het nummer kent een melodie die goed aanspreekt en er is voldoende ruimte voor de diverse solo’s. Part 1 loopt bij naadloos over in Web Of Lies – part 2 – The Plot. De wisseling krijgt een brug via het cellogeluid. De symfonische structuur blijft en ook in part 2 is er ruimschoots ruimte voor gitaar en synthesizer. Met het prachtige In Solitary weet de band me ook emotioneel te strikken. Belangrijk onderdeel is wederom de zang dat door het vioolgeluid een diepere betekenis krijgt. Het artwork van de vlinder komt tekstueel in In Solitary naar voren en daarna trouwens ook nog in Lost Paradise. Dit nummer bestaat uit een ruim tien minuten durende zaligheid. Ingetogen maar zeker met de nodige stevigere en versnellende stukken begrensd door (wederom) heerlijke gitaar- en synthesizersolo’s. De duetten van beide instrumenten complementeren elkaar volledig. Devils Island krijgt door het stemgeluid van MaryO een soort feëriek karakter terwijl cello en klarinet dit inpakken in een zijdezachte atmosfeer.
Beyond The Seventh Wave is symfonische rock pur sang. Opzwepend, solerend, krachtig en meeslepend. Nog even naar het einde toe is het dan genieten van een minder heftig Wings To Fly waarin Silhouette nog heel even laat horen waar ze toe in staat zijn. Een waardige afsluiter van een meer dan voldoende album dat zich internationaal mag meten met bands in het genre. De productie zit goed in elkaar, het geluid klopt en de composities zijn goed opgebouwd met een duidelijke evenwichtige verdeling van kracht, tempo en emotie. Freia Music, maar eigenlijk heel Nederland, mag in zijn handjes klappen voor deze band. Applaus !!