Silver Dust – House 21

Het Zwitserse Silver Dust speelt rockmuziek met een breed spectrum aan verweven invloeden. House 21 is het vervolg op The Age Of Decadence en start lekker theatraal met het bijzondere Libera Me waarin een draaiorgel het decor vormt voor indringende koorzang. Het is bij het horen van Libera Me eigenlijk ook niet verwonderlijk dat de band in het voorprogramma van Lordi staat deze herfst.
Toch is het album  niet geheel theatraal zoals de start doet vermoeden. Voor mij ligt de kracht aan het begin en het einde van het album. The Unknown Soldier en titelnummer House 21 worden gekenmerkt door een groovende industriële vibe met sterke gothic-invloeden. In House 21 zorgt alleen het gitaargeluid voor een subtiele aparte noot. Voor de rest is het grof raggen. Ook het einde van het album is krachtig neergezet in eenzelfde stijl. In It’s Time en The Calling is het de krachtige groove die als een heipaal op je wordt afgevuurd.
Daartussen is het over het algemeen rockmuziek die wat heen en weer ‘zwabbert’, waardoor de consistentie soms een beetje kwijt raakt.
Forever mag zich bouwen op een strak en stevig drumgeluid en een gitaarmelodie die als een rode draad verweven zit in het geheel. De zang is wat gelijkmatig en overtuigt hier daarom wat minder. Ook in Once Upon A Time is dit een beetje jammer, hoewel deze compositie zeker een stuk zwaarder is aangezet.
Met La La La La worden we ineens getrakteerd op een stuk muziek dat uit het oeuvre van System Of A Down gelopen zou kunnen zijn. Vooral zangtechnisch zijn er sterk overeenkomsten, maar ook in de wisselingen in tempo is dit goed merkbaar.
Naar aanleiding van de samenwerking met Lordi op het podium heeft Mr. Lordi besloten ook een deuntje mee te zingen op de cover Bette Davis Eyes dat reeds uit 1981 stamt. Het is een beetje vreemd om het stemgeluid van Mr. Lordi en het hoge stemgeluid van Lord Campbell te verenigen met de oorspronkelijke versie. Wel een bijzondere versie, maar voor mij niet heel goed geslaagd.
Dat Lord Campbell over een mooi stemgeluid beschikt, komt gelukkig mooi naar voren in de rocknummers This War Is Not Mine en The Witchess Dance. Zijn stemgeluid is mooi donker en doet me even denken aan de zang van de Crash Test Dummies. Beide composities zijn geschreven in een fraaie rocksetting en klinken leuk.
House 21 is een leuk album waarop zeker een aantal stevige krakers staan. De kronkelrockweg in het midden van het album mist dan weer wat consistentie. Daardoor is het niet heel duidelijk welk publiek kiest voor Silver Dust. Aangezien ik wel een brede smaak heb qua muziek kan het mij wel bekoren, maar dat zal niet bij iedereen het geval zijn.