Stond de vorige plaat Let love show the way (2016) vol met uitstekende bluesrock waarvan de recensies uitermate positief waren, op Rise & shine wordt er voor een groot deel uit een heel ander vaatje getapt. Soul en funk voeren daarop namelijk de boventoon en kan dus best de reden zijn dat menig rockliefhebber voorlopig afgehaakt is.
Dat dit volkomen onterecht is wordt deze avond wel duidelijk. In een van de gezelligste clubs van onze hoofdstad laat de groep er geen misverstand over bestaan dat Simo nog altijd een rockband is. En ja, natuurlijk zijn de meeste nummers die gespeeld worden afkomstig van het nieuwe album maar live klinkt het allemaal zoveel lekkerder en steviger dan op de plaat.
Onder aanvoering van zanger/gitarist en boegbeeld J.D. Simo krijgen we een zeer geïnspireerde set voorgeschoteld waarin vooral Simo zelf enorm op dreef is en er zin in heeft. Hij is een begenadigd gitarist die volledig opgaat in zijn spel en ook nog eens gezegend is met een geweldige stem. Hij maakt grote indruk en op sommige momenten grijpen zijn stem en gitaarspel je letterlijk bij de strot.
Maar het is duidelijk dat Simo vooral een eenheid is. De chemie en interactie onderling is mooi om te zien. Bassist Elad Shapiro en drummer Adam Abrashoff voelen zich als een vis in het water en verliezen J.D. Simo geen moment uit het oog zoals het een echte ritmesectie betaamt.
En zo krijgt het publiek uitstekende uitvoeringen te horen van o.a. The climb, Meditation, People say, het stampende Don’t waste time en het prachtige I want love. In alle opzichten een geslaagde avond. Mocht Simo binnenkort weer naar Nederland komen voor optredens laat het nieuwe album je dan niet weerhouden om te gaan kijken. Misschien dat je dan alsnog overstag gaat. Ik ga Rise & shine in ieder geval nog maar eens beluisteren. Je weet het maar nooit.