SIMO – Rise & Shine

Je kunt wel zeggen dat Let Love Show The Way, het eerste album voor Mascot Records, de doorbraak was voor SIMO, het trio rond gitarist JD Simo. Ze traden in het jaar 2016 maar liefst 215 keer op en werkten tijdens soundchecks aan het materiaal voor de opvolger.
Let Love Show The Way was toch vooral een bluesrockplaat, op Rise & Shine wordt het terrein flink uitgebreid. De psychedelica is veel nadrukkelijker aanwezig, maar zeker ook de funk (Meditation, The Climb) en soul (I Want Love). Het maakte in elk geval dat ik even moest wennen aan de sfeer op dit album.
Wat wel gebleven is is het gevoel van improvisatie en opnames in één take. De praktijk zal vast wel anders uitpakken – al zou Be With You wel degelijk in één take opgenomen zijn – maar het klinkt wel zo. Een enkele keer hoor je kleine onvolkomenheden die makkelijk met een overdub hadden kunnen worden weggewerkt, maar die ze dus gewoon hebben laten zitten. Voor perfectie zet je maar Coldplay op.
Stiekem is het heel erg goed, terwijl het heel ontspannen blijft klinken. Tel daarbij op dat Simo een dijk van een stem heeft en zelfs een falset heeft waar je u tegen zegt (I Want You) en je hebt een band die in een rokerig keldertje op zijn plaats is, die echter ook al op Bospop stond en waarbij je er niet raar van moet opkijken als ze over een paar jaar op North Sea Jazz te zien zijn.
Het is zo nu en dan behoorlijk heavy en toch is het is smooth zonder glad te worden, schuurt het zo nu en dan zonder te rafelen en komt de gitaarnerd volledig aan zijn trekken terwijl het zeker op de eerste helft van het album wel echte liedjes blijven. Naar het einde toe worden de tracks wel langer en dan komen de jams ook om de hoek kijken, zoals in Light The Candle. Niet daar iets mis mee is, overigens. Integendeel. Op de akoestische ballad The Light klinkt Simo bijna als Robert Plant – al heb ik het vermoeden dat de zanglijn daar debet aan is omdat ik die meen te herkennen. Het blijft een prachtballad, die mooi contrasteert met de afsluitende dertien minuten durende jam I Pray.
Je hoort op Rise & Shine een goed ingespeelde band (maar wat wil je, na zoveel optredens) die soul, wijdepijpenfunk, psychedelische rock en bluesgeörienteerde hardrock op vloeiende en natuurlijke wijze combineert. Als er weer iemand loopt te klagen dat er geen rock meer wordt gemaakt met de intensiteit en klasse van de jaren zeventig, moet je ‘m gewoon Rise & Shine onder de neus schuiven. Ben je meteen klaar.
Aanstaande donderdag zijn JD Simo en zijn mannen te zien in Bitterzoet, Amsterdam. Warm aanbevolen.

SIMO website