Ik was wel benieuwd hoe het debuut solo-album van Simone Simons zou gaan klinken. Ik respecteer Simone enorm om haar zangkwaliteiten, maar ben nu niet bepaald een liefhebber van de muziek van Epica. Het was al duidelijk dat ze voor het debuutalbum de samenwerking aan was gegaan met Arjen Anthony Lucassen en zijn partner Lori Lindstruth. En Arjen is nu net de muzikant die ik vanaf 1981 volg met zijn diverse bands en projecten waarvan Ayreon het meest in het oog springt.
Bij de eerste seconden verschijnt er al een glimlach op het gezicht wanneer Aeterna (de eerste single) van start gaat. Naar eigen zeggen heeft Aeterna de ultieme balans tussen het geluid van Ayreon en Epica. Daar kan ik me wel in vinden. Het heeft bombast, een wat oosters tintje en een licht sci-fi-karakter. De meer atmosferische elementen bieden het geheel mooi contrast en de tweede zanglijn naast de zang van Simone is bijzonder gelaagd. De koorzang met daarin een stuk Latijn, waarvoor Jaap Toorenaar en Gjalt Lucassen verantwoordelijk zijn, geeft het geheel nog meer cachet. Daarbij is de break halverwege perfect getimed. Een moment waarin Simone bewijst waarom ze in het almachtige engelenkoor geregeld de solopartij mag opeisen.
Voordat ik concludeer dat Vermillion toch een sterk Ayreonalbum onder de vlag van Nuclear Blast Records is, ben ik daar voorzichtig in omdat de rol van Simone wel van vitaal belang is. In Love We Trust is haar stemgeluid de spil van de compositie. Dit is pure emotie en het couplet en refrein (dat enorm aanstekelijk klinkt) zijn net yin en yang. Hier krijgen we een hoogstaand lesje zingen van Simone. Om er nog een compositie uit te pikken waar de stem echt de hoofdrol speelt, kom ik uit bij het uitstekende Vermillion Dreams. Een compositie die prachtig opgebouwd is, een heerlijk spanningsveld aan de oppervlak heeft en me doet denken qua gevoel aan de Theory Of Everything.
Het album krijgt wat ondersteuning van onder meer JayCee Cuijpers, Joost van den Broek, Ben Mathot, Jark Jansen en Rob van der Loo. In Cradle To The Grave werkt Simone samen met Alissa White Gluz. Het was even wennen om de beide stemmen naast elkaar te horen, maar uiteindelijk groeien composities van Arjen niet vanzelf. Daar moet wat energie in. Eenmaal warm gedraaid laat de riffmeester horen hoe je een basis neer kan zetten met enige synth-onderdelen. Door de samenzang naast én met elkaar liften de beide dames het geheel nog wat hoger.
Je hoeft Arjen ook niet te vertellen hoe je een goede compositie neerzet. In Fight Or Flight maakt hij gebruik van een ingetogen basis met een subtiel stuk gitaarspel, maar weet als geen ander hoe hij spanning kan opbouwen. Het vioolspel van Ben maakt het dan af.
Klassieke elementen zijn veelvuldig toegepast op Vermillion. Het meest opvallend wellicht in de prachtige afsluiter Dark Night Of The Soul. Je hebt niet meer nodig dan een piano, een cello en de engelenstem van Simone om je ruim vier minuten doodstil te krijgen. Het is een prachtballad van voor tot achter en terug.
Kijken we verder op het album is het leukom in Wieght Of The World te bemerken dat naast het Engels ook stukken tekst in het Duits en het Nederlands te vinden zijn. Het is een compositie die volgens een klassiek Ayreongeluid is neergezet. Krachtig en veelzijdig. Dat hoor je terug in The Core dat eveneens bulkt van de kracht, maar ook heel erg gangbaar is. De growls van Mark Jansen bieden hier het contrast. Dystopia is daarbij lekker zwaar en log. De riffstructuur spreekt bij mij tot de verbeelding. Het is een muzikale basis die zich nestelt in je. De zang staat qua stijl geheel contrasterend, maar ondersteunt daarmee wel het geheel en de achtergrondzang raakt de juiste snaar.
Ik wil de review afsluiten met R.E.D. Het is een compositie waardoor je zelfvertrouwen wordt geactiveerd. Ik voel met sterk bij het luisteren en dat is een fijn gevoel. De lijst van zangers/zangeressen/ muzikanten die R.E.D. ondersteunen is enorm en dat merk je. Het gitaarwerk tussendoor is daarbij enorm passend en goed.
Vermillion is een bijzonder album en ik ben heel verheugd met het eindresultaat. Het moest weer even groeien, maar dat ben ik eigenlijk wel gewend wanneer de naam van Arjen vermeld wordt. Het album kwam op nummer 11 tegen in de Nederlandse albumcharts en dat is verdiend, maar mag hoger. Nederland is eigenlijk verplicht om dit samenwerkingsverband meer te omarmen. Vermillion is een verrassend album. Muzikaal ijzersterk en de zang van Simone Simons is fabelachtig.