De band speelt melodische powermetal op een manier die, volgens mij, alleen Duitsers kunnen spelen. Over het algemeen liggen de ritmes en het tempo hoog/hoger/hoogst en heb ik bewondering voor het drumwerk van Frederik Ehmke. Samen met het gitaargeweld van Flo Laurin en Marcus Siepen en het basgeluid van Alexander Schulz weet de band uiterst opzwepende nummers neer te zetten. Zanger Herbie Langhans weet met zijn krachtige en melodieuze stem het geheel nog meer omhoog te stuwen. Soms neigt zijn stemgeluid naar het snerperige van een Udo Dirkschneider, maar dan warmer.Onder andere in titelnummer Shadows wordt dat meteen duidelijk. Maar ook in het prachtige meeslepende Call To Arms komt dit naar voren. Een goed opgebouwd nummer met zoals gezegd veel snelheid, maar daarbij ook veel melodie. Met Reborn gaat de trein lekker door. Een knap staaltje van melodic speedmetal met wat raakpunten met het geluid van de Engelse collega’s van Iron Maiden. Dit Maidensausje komt ook in Standing Tall naar boven drijven, zonder het bandgeluid volledig te kopiëren. Black Death wijkt wat af van het geheel omdat juist hier gespeeld wordt met de diverse tempo’s. De wat langzamere maar uiterst melodieuze refreinen lijken daardoor de rest nog meer op te zwepen. Uiteindelijk weet de band in slotnummer Broken Wings de rem er wat op te zetten. Het tempo ligt wat lager. Dat begint al met een kort akoestisch intro. Misschien is het met ruim zeven minuten ook een nummer dat niet te snel gespeeld moet worden.
Kort samengevat is Shadows een uitermate knap staaltje melodieuze power-/speedmetal dat absoluut niet verveelt. Dat is uiteindelijk wel weer bijzonder omdat alle nummers toch eenzelfde basis, opbouw en uitgangspunt lijken te hebben. Maar zelfs zonder deze variatie laten de vijf heren horen dat zij zich tot de top van de Duitse powermetal mogen rekenen.