Sinisthra – The Broad And Beaten Way

Tomi Joutsen is waarschijnlijk het meest bekend als voorman van het Finse Amorphis waarmee hij al een aantal prachtige albums heeft afgeleverd. Maar daarnaast maakt hij ook sinds 2005 deel uit van de band met de naam Sinisthra en brachten ze het album Last Of The Stories Of Long Past Glories uit. Na vijftien jaar is er dan toch een opvolger op het debuutalbum.
Het nieuwe album heeft The Broad And Beaten Way en het materiaal is in de afgelopen jaar geschreven om nu op 15 mei uitgebracht te worden. Vanaf de eerste tonen ontkom je niet aan de vergelijking met Amorphis. Het wat ingetogen en melancholische geluid kent sterke overeenkomsten en de stem van Tomi is er natuurlijk één uit duizenden. Toch is Sinisthra niet zomaar een Amorphiskloon te noemen. Daar zou ik de band zeer veel tekort mee doen.
Ooit begonnen vanuit de death- en thrashmetal is de muziek van Sinisthra als vanzelf geëvolueerd naar het geluid van vandaag waarin diverse genres van invloed zijn. Tekstueel verhaalt het album over de teloorgang van de man en over het leiden van een chaotisch en zichzelf verwoestend modern leven waarin we allemaal op zoek zijn naar vaste grond en misschien zelfs wat (geestelijke) verlichting. Hoe actueel kan een album zijn; of is dit de last die we te allen tijde met ons meedragen?
Eterne trapt het album met een zeer dominant gitaargeluid dat zich schuil houdt wanneer de zang het overneemt en een lekkere riff voorzichtig naar voren schuift. De melodie, de ingetogen doch emotionele zang en het fraaie gitaarmelodie zorgen voor een heerlijk melancholisch geluid dat aanstekelijk maar vooral aantrekkelijk klinkt. De tekst is een metafoor voor het verhaal van Adam en Eva en geeft daarin aan dat je dingen altijd kunt veranderen en sturen hoewel je nooit loskomt van de herinneringen aan wat was. Het was de tweede single van het album. De eerste single Closely Guarded Distance was opmerkelijk omdat dit kleine meesterwerkje ruim dertien minuten lang is. Het eerste gedeelte van deze compositie ligt wel aardig in het verlengde van Eterne, maar krijgt een meer donker karakter na verloop van tijd en er wordt aardig strak gerifft voordat het muzikale roer ineens draait en een ‘engelenkoor’ vanuit een denkbeeldige hemel neerdaalt op de melodie. Een melodie die langzaam omgeven wordt door een lekker zwaar en donker geluid dat toch weer wegsterft om Tomi de gelegenheid te geven om met zijn zang de emotie te doen zegevieren met slechts een minimale begeleiding van piano en gitaar. Kippenvel creërend werkt Sinisthra naar een epische ontlading waarbij alle elementen naar voren worden gehaald.
Met Halfway To Somewhere Else is het epische element verdwenen en blijft er een soort van ballad achter. Vijf minuten kabbelt het een beetje voort totdat de knop van de gitaarversterker weer gevonden is en er flink wordt gesoleerd. Het drumwerk kan niet achterblijven en volgt in kracht. Van melancholie naar een vorm van doom is de verdere ontwikkeling met Morningfrail. De compositie is sterk en mooi, maar heeft niet het epische karakter dat we hebben mogen proeven en voor de nodige kippenvel zorgde. In Safe In The Arms Of Everlasting Now komt het gevoel wel weer terug en dat heeft te maken met het krachtenspel dat gespeeld wordt waarin de gitaar van subtiel lichtjes naar dominant zwaar wordt ingezet. Die golfbeweging zet zich zeven-en-een-halve minuut door voordat de afsluiter Ephemeral van start gaat. Hier eindigt het verhaal van Adam die gaandeweg heeft geaccepteerd dat alles wat hij heeft ondernomen eigenlijk nutteloos is geweest. Ook hier veel ruimte voor de zang van Tomi in de beginfase. Daarna gaat Sinisthra toch net weer een andere kant op dan je verwacht en ligt de weg naar de progressieve rock even open.
The Broad And Beaten Way is een fraai album waarbij de overeenkomst met Amorphis, vooral aan het begin van het album, erg voelbaar is. Maar daar heb ik persoonlijk absoluut geen last van. Het midden van het album lijkt enigszins weg te zakken maar biedt de luisteraar toch een bepaald soort schoonheid. Meer van het weglaten en het spelen met intensiteit. Ik ben uiterst tevreden over het geluid van Sinisthra op dit tweede album, al was het maar om de eerste twee composities.