Six By Six – Six By Six

Tijdens de coronapandemie stond ineens het hele toerleven stil, bijna van de ene op de andere dag. Voor muzikanten, die sinds de opkomst van mp3’s en streaming doorgaans nog maar weinig verdienen aan fysieke varianten van hun muziek, was het daarmee ook ineens hun broodwinning die van de ene op de andere dag tot stilstand kwam. Voor fans had dat toch nog een voordeel: muzikanten ontdekten het online samenwerken en dat leverde onverwachte samenwerkingen op. Zoals dit Six By Six.
Saga-gitarist Ian Crichton en multi-instrumentalist Robert Berry (Keith Emerson, 3.2, Sammy Hagar) besloten samen eens wat te proberen. Crichton schijnt geen songs te schrijven, alleen riffs en loopjes. Die waren genoeg voor Berry om hem te inspireren tot de songs eromheen. Als drummer werd Nigel Glockler gevraagd. Die kende ik alleen van Saxon en Motörhead, maar hij blijkt in een ver verleden met Berry in de Steve Hackett/Steve Howe-supergroep GTR gezeten te hebben.
Nou kennen we Crichton in Saga vooral van de gitaar/toetsenduels. Robert Berry is verantwoordelijk voor zang, bas én toetsen, maar die duels hebben ze achterwege gelaten. Dat zou ook nog lastig worden, want Crichton vult het hele geluidsbeeld met zijn riffs. Het resultaat is vaak dat je proggy melodieën en zanglijnen met verrassend heavy riffs krijgt. Luister maar eens naar China: kort, puntig en catchy als de neten. De meest proggy track is Reason To Feel Calm Again, met acht minuten ook de langste track, waarin naast de stevige riffs een opvallend, wat Arabisch aandoend loopje zit. Als de laatste toon van de up-tempo rocker Save The Night wegsterven, heb ik me (wederom) drie kwartier geweldig vermaakt.
Met de strakke en gevarieerde ritmesectie Glockler/Berry als ondergrond kan Crichton zich lekker uitleven en dat doet hij ook, mede omdat hij daar simpelweg meer voor ruimte voor heeft. Qua stem is Robert Berry misschien niet de meest herkenbare zanger, hij heeft wel een stem die makkelijk in het gehoor ligt. Het resultaat is stevige, maar tegelijkertijd heel catchy progrock, een beetje in dezelfde hoek als Spock’s Beard, zij het dat de toetsen hier veel meer ondersteunend zijn. Daarmee is overigens niet gezegd dat het hier Crichton-met-begeleiding is. Integendeel, Berry en Glockler leven zich ook uit, in songs die catchy en nergens geforceerd zijn, waarbij Chrichton naast de riffs en solo’s voortdurend om de zanglijnen heendanst met zijn gitaarspel. Opvallend is hoe makkelijk deze drie heren op dit album samenwerken. Je zou bijna denken dat ze al tien jaar bezig zijn.
Opmerkelijk feitje: eind deze maand verschijnt er een graphic novel, The Journey Eternal, die bij dit album hoort. Of de heren samen op pad gaan is nog niet bekend. Het feit dat ze Six By Six zelf een band noemen in plaats van een project geeft in elk geval hoop dat er een vervolg komt. Dit album klinkt zo lekker en zo gedreven dat het doodzonde zou zijn om het géén vervolg te geven.

Six By Six website