Dat doen ze ook op hun derde album, Devouring Mortality. het is een bijzonder divers en dynamisch album geworden dat vaak doet denken aan de deathmetal van de jaren ’92, toen –inderdaad – Asphyx en Pestilence – maar ook Gorguts, Death en Morbid Angel hoogtij vierden.
Old-school-death dus, hier soms nerveus in drie richtingen tegelijk, soms ongemeen hard beukend. Alleen de voor de jaren ’90 typische mid-tempostukken ontbreken hier meestal. Skeletal Remains drukt voor elk nummer hard op het gaspedaal. Gelukkig gaat het op geen enkel moment vervelen.
Je zou op het eerste gehoor niet zeggen dat dit slechts een trio is. Dat is dan misschien de verdienste van mixer Dan Swäno, die ze ongetwijfeld hebben gecontacteerd omdat hij reeds met Asphyx heeft gewerkt. En voor het artwork gingen ze langs bij Dan Seagrave, die eerder reeds voor Pestilence mocht werken.
Komen ze met dit album in de buurt van hun grote voorbeelden, tuurlijk wel. Doen ze het zelfs nog beter? Nee, dat nou ook weer niet. Maar inzake old-school-death is dit een prima album.
Zo veel liefde uit Californië voor Nederlandse death, daar kunnen we misschien iets voor terug doen. Bv. wat extra aandacht van het publiek als Skeletal Remains op zondag 6 mei naar Iduna (Drachten) komt om er het voorprogramma te spelen van Angelus Apatrida?