Ik moet zeggen dat het debuut van de band me dan ook niet tegenvalt. De rauwe metalcore van Skies In Motion hakt er behoorlijk in waarbij ze veelvuldig gebruik maken van enorm vette breakdowns. Breakdowns zoals ze horen te zijn: zwaar, vet en groovend als een MacDonalds Musicburger. In Cascades wordt daarvoor de toon gezet, maar de breakdown in Realizationship mag omschreven worden als een bulldozerbreakdown die maar door blijft gaan in die krachtige modus die Skies In Motion heeft neergezet. De zang van Adam Connor is krachtig en biedt voldoende weerstand tegen het gitaargeluid van Dave Stewart en Andy Shaw. Het is in Happy Families duidelijk dat de trein voortdendert met een strakke basis. Verantwoordelijk hiervoor zijn drummer Sam Gaines en bassist Dan Wheeler, die met hun pompende ritme een vruchtbare voedingsbasis vormen voor het verbindende gitaargeluid. De krachtige zang van Adam wordt bijgestaan door een goede groepszang.
Het tempo vertraagt wat in Learn The Hard Way, maar de intensiteit blijft. Duidelijk is dat Skies In Motion erg consistent is in de composities. De sample aan het einde is tevens de start voor Ugly. Het gitaargeluid is bepalend in het intro door een sterke riff. Versnellingen in de compositie zorgen ervoor dat het spannend blijft en ook hier wordt de luisteraar gezegend met maar liefst twee breakdowns die rond een aansprekend refrein geplaatst zijn. De tweede breakdown wordt subtiel ingezet door stevig drumwerk.
Een wat zwaarder karakter komt terug in Sword Swallower. Een compositie waarin de ritmesectie en het gitaarduo elkaar flink ophitst. In al dat geweld is er ruimte voor wat meer melancholische stukken in Gonvena. Adam laat horen dat ook de clean vocals bij hem in orde zijn, hoewel hij ook hier zijn strot flink laat zinderen.
Hopebringer aan het eind van het album is met zes minuten een vrij lange compositie op het album. De band integreert orkestrale stukken en een lekkere gitaarsolo in een stabiele compositie die het venijn van de band ook hier in zich heeft.
Life Lessons is over het geheel een heerlijk album met composities die allen goed opgebouwd zijn en vooral gesierd worden door die geweldige breakdowns. Het enige minpunt dat het debuutalbum in zich heeft is het feit dat er eigenlijk niet één nummer echt uitspringt als uitschieter. De consistentie kan er daardoor voor zorgen dat het hele album misschien wat eenzijdig overkomt. Maar of dat nu eigenlijk een minpunt is, kan ik niet met zekerheid zeggen. Alles is immers relatief. Dat is de levensles die ik ondertussen heb geleerd.