Skyliner (Jake Becker) – Niet gek wat we hebben bereikt

Metal komt uit alle windstreken van onze aardkloot, maar Florida is niet geheel het metalmekka van het noordelijk halfrond. Toch komt de band Skyliner hier vandaan. De cd Outsiders, die half februari is uitgebracht, staat vol met melodische progressieve metal. Ik ben nieuwsgierig geworden naar de band rond Jake Becker (zang en gitaar) en Ben Brenner (drums). Tijd om Jake wat vragen voor te leggen.
Ik heb Outsiders beluisterd en het valt me op dat de muziek op de cd lijkt te groeien telkens wanneer ik de cd weer opzet. Complimenten hiervoor. Het is jullie debuutcd; hoe spannend is het voor jullie om jullie eerste cd op de markt te brengen?
Jake: Wel, Maurice, allereerst bedankt voor de mooie woorden. Ik hoop van harte dat deze cd je nog jarenlang zult plezieren. Voor mij is deze debuutcd een waanzinnige triomf. Outsiders laat precies horen wat we willen zeggen met onze muziek en we mochten met geweldige mensen samenwerken, die het allemaal mogelijk hebben gemaakt om wereldwijde aandacht te geven aan Outsiders. Ik heb absoluut niets te klagen.
Je hebt samen met Ben Skyliner opgericht in 2000. Wat was de belangrijkste reden om een band te beginnen voor jullie?
Jake: Wanneer je begint met het bespelen van een instrument en je bent een muziekliefhebber, dan wil je, vanzelfsprekend, een band beginnen. Zo makkelijk was het ook voor mij. Het was toen gewoon het meest logische om te doen. Toen ik nog een kind was bezocht ik de Florida Keys en die bandnaam kwam bij mij naar boven en heb dat vastgehouden totdat ik de kans had om een band te starten. Dus we kozen die naam. Ik had een uitlaatklep voor al mijn muziek die ik speelde en schreef, maar het heeft nog wel een tijd geduurd voordat we het openbaar hebben gemaakt.
Het heeft wel veertien jaar geduurd voordat de debuutcd werd uitgebracht.
Jake: Wel, je moet niet vergeten dat Ben en ik in 2000 startten met de band, maar dat het allemaal nog niet zo serieus was tot ongeveer 2005/2006. Toen besloten we om wat tijd in een studio te besteden om onze eerste demo op te nemen. We zijn nog geen dertig jaar; we startten dus vrij vroeg en we hebben gaandeweg de dingen geleerd door ze te doen, door dingen te ervaren, door te plannen en door voldoende fouten te maken in het proces. In de beginjaren was het gewoon een willekeurige band. We wisten niet heel veel en het meeste wat we deden, was vooral om veel lol te hebben.
Nou ligt jullie thuisbasis in Florida. Het is nu niet de eerste plaats waar ik aan denk bij een metalband.
Jake: Haha. Wanneer je het mij zou vragen, ben ik het waarschijnlijk helemaal met je eens. We hebben in Florida echt wel ‘echte’ metalbands, maar het zijn er weinig tegenwoordig. Wat betreft Skyliner worden en zijn we hier ook compleet genegeerd. We hebben een kleine schare trouwe fans hier maar om hier in Florida een groter publiek te trekken is ongeveer zo goed als onmogelijk. Maar ik kan je vertellen, dat dit allemaal geen invloed heeft voor ons, behalve dat we extra hard werken.
Wanneer ik jullie cd Outsiders beluister valt het me op dat je manier van gitaarspelen vrij opmerkelijk is. Je lijkt een voorkeur te hebben voor het spelen van de hoge noten. Is dit jouw bijzondere stijl van gitaar spelen?
Jake: Allereerst bedankt, Maurice. Ik waardeer je opmerkingsvermogen. Ik moet je echter zeggen dat ik een bijzondere manier van spelen heb. Het is eigenlijk gewoon iets dat van nature bij mij en mijn spelen hoort. Meestal heb ik geen idee vanuit een technische standpunt wat ik eigenlijk doe. Ik heb nooit gitaarlessen gehad of zo. Ik ben een autodidact dus ik heb het mezelf allemaal aangeleerd en daarnaast is mijn ‘tuning’ ook vrij onorthodox. Ik gebruik er drie op de cd. De gitaar is hetzelfde als alle anderen en ik ben het geluid zelf gaan uitvinden. Ik ben gestart als de speler van de rhythm-gitaar toen ik lang geleden voor het eerst een gitaar oppakte. Toen bleek dat niemand anders leadgitaar wilde spelen of niet goed genoeg was heb ik maar gezegd dat ik het voortaan zou gaan doen. Voor mij is die gitaar een mysterieus ding en vooral een uitdaging. Niet het spelen op zich op dat ding, maar vooral om erin te groeien.
Behalve de verschillende ‘tunings’ zijn er ook verschillende stijlen te vinden op Outsiders. Waar ligt voor jou de uitdaging bij het schrijven van nieuwe nummers?
Jake: Ik denk dat het de puurheid is. En dan bedoel ik het hele proces om het geheel van ideeën uit mijn hersenen te vertalen naar iets dat andere mensen lezen en beluisteren. Dat is vrij complex en het maakt niet uit wat voor soort artiest je bent. Maar ik heb een enorme hoeveelheid ideeën in mijn hoofd om te selecteren en zeker niet alles is de moeite waard. Er gaat een hoop om in mijn hoofd. Het filteren hiervan en dan werkelijk toestaan om ideeën uit te werken is een uitdaging. De uitdaging om iets kleins te laten groeien wat dan precies weergeeft wat ik wil zeggen. En soms moet ik daarbij grenzen loslaten om dat voor elkaar te krijgen. Wanneer we in deze band een bepaalde drumstijl nodig hebben, of keyboards of een bepaalde zangstijl, een bepaalde lengte van het nummers dan moet dat ook gebeuren om ervoor te zorgen dat het nummer gewoon goed wordt.
Over lengte gesproken. Worlds Of Conflict is een heel lang en episch nummer. Wat ishet idee achter dit nummer?
Jake: Het nummer Worlds Of Conflict gaat eigenlijk over de des-illusies en het losraken van deze wereld. Tenminste van hoe deze wereld werkt en soms ook het loskomen van jezelf. Het gaat over al deze elementen om daarna te kiezen voor een tijdelijke ontsnapping in een droomwereld of iets anders buiten jezelf. Hierbinnen is er altijd een breekpunt waarin we moeten kiezen tussen liefde en haat, tussen de werkelijkheid en andere plaatsen om te zijn. De beweging in het nummer geeft dat aan in de teksten en in de muziek. Er was een periode tijdens het maken van de cd dat we wat depressief waren en ik dit ook zo ervoer. Er waren wat dingen gaande en dat sleurde me zo mee dat ik soms niet meer wist of iets echt of nep was. Al mijn teksten hebben dan ook dingen in zich de echt gebeurd zijn. Zelfs de dingen die soms fantasie lijken, zijn dit in werkelijkheid niet.
En het is geen toeval dat de nummers op Outsiders, maar ook op jullie EP’s niet erg kort zijn?
Jake: Het is geen toeval dat we er niet van uitgaan om lange nummers te schrijven, maar dat nummers zich een soort van zelf schrijven voortkomend uit de betreffende muziekstijl. Je moet weten; ik zeg nooit: “dit nummer moet langer of dit nummer moet korter, we kunnen dit instrument hier niet gebruiken of dat moet juist hier.” Ook als band gaan we nooit bij elkaar zitten om daarover te discussiëren. We proberen om onbevooroordeeld  muziek te maken en open te staan voor elke muzikale ontwikkeling om daarbij de creativiteit het werk te laten doen, terwijl we wel gefocust blijven op het einddoel. Het moet wel vooral heel puur blijven.
Wanneer heb je zelf het idee dat je een geweldig nummer hebt geschreven voor Skyliner?
Jake: Ik start altijd met de teksten. Ik heb eigenlijk twee plekken waar ik dingen opsla. Eén voor de teksten, en één voor de muziek. Meestal maak ik de teksten helemaal af voordat de muziek ervoor klaar is. Wanneer het samenkomt en één pakket wordt, moet het me opwinden. Het moet klinken als een individueel nummer en moet niet lijken op andere nummers. Het is niet eenvoudig om het uit te leggen. Ik kan je wel zeggen dat niet alles helemaal uitgewerkt wordt wat we verzinnen. Ik wil alleen het beste bewaren om het daarna nog beter te maken.
Op de cd horen we Ashley als toetseniste. Ze is echter alweer vertrokken. Wat is de reden hiervan?
Jake: Nou, toen we de cd helemaal af hadden, ging ieder zijn (en haar) eigen weg op persoonlijk en professioneel gebied. Dat heeft wel tot wat spanningen geleid en er zijn toen dingen gezegd waar ik nu achteraf spijt heb van mijn aandeel daarin. Maar…iedereen is nu op de plek waar hij of zij het liefst is. Ik wil ook vermelden aan een ieder die ons steunt, dat we nu niet zouden zijn waar we nu zijn met de oude bezetting dus er is geen reden om te twijfelen aan de stappen die we nog nemen. We zijn muziek aan het schrijven en drie keer per week aan het oefenen/repeteren voor de concerten en onze nieuwe cd. We zijn allemaal goed bezig en ik wens Ashley vooral het allerbeste.
Voor de productie van Outsiders werken jullie weer samen met Jamie King (Between The Buried And Me). Hoe zijn jullie in contact met elkaar gekomen?
Jake: In de muziekbusiness bereik je gewoon het meeste wanneer je simpelweg mensen benadert. Toen we onze EP in 2011 wilden opnemen gingen een boel dingen heel goed en we waren op zoek naar iemand die onze visie verder zou kunnen realiseren. Ik besloot om contact op te nemen met Jamie en sindsdien is hij onderdeel van ons ‘team’.
In welke mate is hij verantwoordelijk voor het geluid van Skyliner?
Jake: Het allereerste wat ik zou zeggen over Jamie is dat hij ‘muziek praat’. We spreken dezelfde taal, maar ik weet eigenlijk vrij weinig over de technische kant en de dingen die erbij horen. Maar Jamie kan met me communiceren over elk facet van het geluid of een nummer en kan het voor me visualiseren. Hij is in staat om het perfect naar de praktijk te vertalen en dan maakt het niet uit of de ideeën moeilijk zijn. Ik geloof niet dat hij een soortgelijke cd als Outsiders eerder had gedaan zo het was een unieke samensmelting van onze visies en door zijn handelen hebben we een fantastisch resultaat neer weten te zetten. Ik grijp graag mijn kansen om iets te laten slagen en ik hoop van harte dat hij volgende keer weer van de partij is.
Outsiders is uitgebracht door Limb Music. Wat verwacht je van de samenwerking?
Jake: Toen we aan onze zoektocht naar een label begonnen, was Limb al nummer één op onze lijst. Ze werken met zoveel bijzondere bands en als je kijkt naar de manier waarop ze omgaan met hun releases, met de tijd en zorg die er aan besteden; het is altijd klasse en kwaliteit en dat spreekt me enorm aan. We hebben het idee dat we goed bij elkaar passen en dat we iets te bieden hebben. Ik ben een veeleisend persoon maar ik ben me ervan bewust dat ik niet alles weet. Limb Music is goed in wat ze doen en wijst ons de goede weg. Ze communiceren heel goed en dat vind ik belangrijk. Ik verwacht dat het met Skyliner steeds beter gaat en ik denk dat dat ons beider doel is.
Terug naar de band. Skyliner is de band van Ben en van jou. Op welke manier is Nathaniel belangrijk voor de band?
Jake: Het is helemaal waar wat je zegt, maar dat komt omdat het nu eenmaal zo werkt in een samenwerking. Mijn ideaal is dat ieder bandlid het beste van zichzelf geeft, maar ik besef ook dat dat niet altijd gebeurt. Dus we nemen onze verantwoordelijkheden en stellen prioriteiten in de band om voort te blijven bestaan. Nadat ik dat allemaal gezegd heb, kan ik zeggen dat Nathaniel in alle opzichten voldoet aan onze verwachtingen. Hij werkt op hetzelfde level op ieder gebied. Hij speelt goed en past in de band met zijn eigen stijl. Zijn spel lijkt misschien het beste op dat van Steve Harris. Hij is echter heel zeker onderdeel van de ‘familie’ en hij klinkt fenomenaal op de cd. Het basgeluid is altijd een belangrijke factor geweest in het geluid van Skyliner.
Jouw stem heeft een aardig bereik. Is er misschien iets wat je graag zou willen, maar toch niet kan zingen?
Jake: Dank je wel voor de woorden en ik moet zeggen dat het een goede vraag is. Het is een groot onderdeel van mijn eigen ontwikkeling. Iedere stem is uniek en heeft zijn eigen beperkingen, maar ik probeer altijd de lat hoog te leggen bij het schrijven van een nummer waarbij ik mezelf uitdaag om soms bijna het onmogelijke te halen om daarna dat niveau te halen. Zoals ik al eerder zei gaat het over kansen zoeken en benutten en zorgen dat het allemaal werkt. Ik heb geen professionele les, maar persoonlijk denk ik dat het erom gaat om te groeien als zanger, om altijd die uitdaging te behouden. Er zijn stukken van andere bands die ik absoluut niet (goed) kan zingen, maar voor Skyliner ben ik in staat om alles te halen tot dusver. Ik heb mijn stem vijf jaar geleden ‘gevonden’ en het wordt alsmaar beter.
Skyliner is in de media vaak vergeleken met bands als Fates Warning, Rage, Running Wild en zelfs Dream Theater. Wat doet dat met je?
Jake: Het is voor mij bemoedigend dat je al die bands noemt. Ik zou willen dat veel meer mensen die bands bewonderen. Ik ben heel tevreden over de reacties en ik ben blij dat we een beetje boven het maaiveld uitsteken. En ik ben blij dat een aantal mensen begrijpen wat we doen. Ik ben helemaal blij wanneer onze muziek wat bij mensen beweegt. Toch niet gek voor een stelletje jongens met een bandje uit Jacksonville.
De vergelijkingen zijn er dus. Hoe zou jij de muziek van Skyliner zelf omschrijven?
Jake: Ik zou zeggen: heavy- powermetal met een progressieve inslag. Het moeilijke van zo’n discussie is dat we iedereen perse in genres/hokjes willen plaatsen. Ik denk dat we progressieve metal maken, maar wanneer je de term progrock gebruikt, denken mensen vaak aan Dream Theater of Queensrÿche, maar wij klinken niet zo. Ik laat dat over aan anderen. Maar dat ik mijn eigen omschrijving. We komen dicht bij de klassieke heavy metal, maar we gaan ook andere richtingen uit.
Wat verwacht je van 2014?
Jake: Nu ? Meer goede recensies, meer concerten, meer werken aan een nieuwe cd en minder gedownload.
Wil ik je nog bedanken voor je tijd.
Jake: Geen dank. Dank naar jou. Ik ben blij met het interview en weet dat de Nederlanders vanaf het begin ons enorm steunen. We zien jullie allemaal graag binnenkort in Eindhoven of bij Roadburn.