Tussen al het festivalgeweld door is het 013 wederom gelukt om een grote naam binnen te halen voor een clubshow. Trashmetallegende Slayer dendert al sinds 1981 over de vele podia en is al regelmatig in ons land te zien geweest. Zo zetten ze vorig jaar nog tweemaal de Doornroosje op zijn kop en vandaag mogen ze ditzelfde komen doen in 013 te Tilburg. Terwijl buiten de mussen van het dak vallen sluiten wij graag aan in de rij…. op naar SLLLAAAAAAYYYYEEEEERRRRR!
Het voorprogramma is vandaag in handen van The Charm The Fury. De female-fronted metalband uit Amsterdam is bezig aan een ware opmars. Zo kregen ze op Pinkpop behoorlijk wat lovende recensies en ook waren de de Amsterdammers afgelopen weekend nog te zien op Graspop. De komende tijd staan ze nog op flink wat festivals en een tour met Eluveitie en Amaranthe staat ook nog op het programma. Deze band zou het dan ook helemaal kunnen gaan maken, maar beleeft vandaag een lastige avond. The Charm The Fury doet enorm hun best, maar krijgt van het publiek een ietwat tamme reactie. Iedereen is schijnbaar voor Slayer gekomen en men neemt de supportact maar voor lief. En dat terwijl frontvrouw Caroline Westendorp de longen uit haar lijf grunt en dan ineens weer gewoon haar zangstem opzet. The Charm The Fury haalt alles uit de kast om er een mooie show van te maken en uiteindelijk lukt het ze alsnog om een circlepit te doen ontstaan en met een wall of death alsnog de zaal op zijn kop te zetten. Aan de nummers van hun album Sick Dumb & Happy kan het niet liggen en ook op het spelen van een Metallica-klassieker valt niets aan te merken. Zou het dan straks bij Slayer wel helemaal losgaan?
Na een behoorlijke ombouw is het podium helemaal klaar voor de legendarische band uit Californie. Een gigantische backdrop met daarop de cover van hun twaalfde studioalbum Repentless siert op de achtergrond en de geluiden van AC/DC’s Thunderstruck klinken door de 013. Luid zingt men mee en schroomt zich niet om in plaats van Thunder de bandnaam SLAYER te roepen. Als vervolgens ook hun eigen intro Delusions of Saviour heeft geklonken is het tijd voor het echte werk. Onder luid gejuich gaat Slayer aan de gang en trapt vandaag af met Repentless. Meteen slaat de vlam in de pan, ontstaan er moshpits en gaan de vuisten de lucht in. De fans, waarvan velen gehuld in een van de vele bandshirts, zingen de teksten woord voor woord mee. Velen hebben naar deze clubshow uitgekeken en ziet hoe de band op het podium tekeer gaat. De band speelt strak en genadeloos. De nummers volgend elkaar in een moordend tempo op en pas na ongeveer een twintig minuten richt zanger Tom Araya zich tot het publiek. Met een kort Thank You blijkt er niet veel meer af te kunnen, maar het draait om de muziek en wat is de band in topvorm. De heren op gitaar gaan er helemaal voor en ergens op zijn verhoogde drumstel laat Paul Bostaph ook van zich horen. De drummer zien daarentegen is niet te doen, het drumstel is wel zo hoog en het blijft meer bij een schim.
Slayer beleeft een makkelijke avond met nummers van vooral de albums Repentless en Seasons In The Abyss. Het snelle technische gitaarspel lijkt voor deze heren een eitje. De jarenlange ervaring komt hierbij dan ook om de hoek kijken. Het publiek gaat nog steeds uit zijn dak, maar soms lijkt de show toch even in te zakken. De temperatuur in de zaal is hier ook medeschuldig aan. De bezwete bovenlijven zijn niet meer op twee handen te tellen, het is tropisch in 013. De fans gaan er dan ook helemaal voor en soms hoeft Slayer niet eens zelf een refrein te zingen, een paar woorden en het publiek doet de rest.
Terwijl de backdrop ondertussen is vervangen voor een nieuwe, waarop het bandlogo siert is de band bijna aan het toegift toegekomen. Het is tijd voor de klassiekers. Wat een heerlijk gevoel om alleen al het intro van South Of Heaven te horen. Zo denkt ook het bijna uitverkochte 013 er over. Iedereen heeft een beetje energie opgespaard voor het toegift. Het gitaargeweld blijft onverminderd doordenderen en tijdens Raining Blood gaan de vuisteren werderom de lucht in en gaan de haardossen flink op en neer. Hoewel de band een geweldige show neerzet lijkt het wel allemaal een beetje plichtmatig. Begint het vele touren zijn tol te eisen? Gelukkig zit het er dan ook ven bijna op, maar niet voordat we nog eenmaal hebben kunnen losgaan op Angel Of Death! De Slayer-klassieker mag dan ook niet ontbreken en zo komt er een einde aan een wederom geslaagde avond met SLAAAAAAYYYEEEEER!
Foto’s door Patrick Spruytenburg – Rockportaal.nl