Sleep Token – Sundowning

Een hele diepe buiging voor deze parel! Wat een vreselijk mooie en emotionele stem heeft de zanger. In 2017 leverde de EP van Sleep Token nog de discussie op of het kunst of kitsch is, maar met Sundowning laat de band horen dat de kunst gewonnen heeft. Dit anoniem opererende gezelschap creëert net zo makkelijk een nummer lang boyband muziek als voer voor de hitlijsten (Give) om daarna met volle overtuiging de duisterste krochten van de moderne metal uit haar voegen te laten barsten (Gods). Sundowning is als geheel heerlijk bombastisch en cinematografisch gebracht en geproduceerd. Muzikaal staat het als een huis. Tot in de kleinste hoekjes is het bedacht en uitgevoerd. Het heeft iets van de postrock van Nordic Giants, maar dan nog beter en intenser. De heftige gitaarerupties van, bijvoorbeeld, The Offering zouden niet misstaan op een Deftones plaat. De daaropvolgende ballad Levitate is heerlijk ingetogen als de zanger alleen ondersteund wordt door keyboard/ piano. Let bij het tweede, meer bombastische, deel vooral ook op de zang op de achtergrond. Triphop is Sleep Token ook niet vreemd, luister bijvoorbeeld maar naar Dark Signs. Als slagroom op de toch al lekkere taart is de productie moddervet. Luister maar eens naar de imposante bas. Zonder dat het geluid uit de bocht vliegt is hard op deze plaat wel echt heftig en intensief. Met Sundowning laat Sleep Token horen eigenzinnig haar eigen weg te kiezen. Als deze ontwikkeling op dit tempo doorgaat (het is immers pas hun formele debuut) kan het niet anders dat deze band een grote toekomst tegemoet gaat.
 
Sleep Token facebook